الحلقة السادسة
فى شغل محى ...
محى : محمود كنت عايز اخد رأيك فى حاجة
محمود : خير
محى : بس عايزك تقولى رأيك بصراحة
محمود : ايه يا عم فى ايه ما تتكلم
محى : انا عايز انزل مصر
محمود : طيب ماتنزل هى دى محتاجة رأى
محى : لا انا عايز انزل على طول
محمود : اشمعنى يعنى
محى : من ضمن الحاجات اللى كانت سبب فى الخلافات بيني وبين نور هو الغربة هى مكنتش مرتاحه هنا
محمود : بس انتوا اتطلقتوا خلاص يا محى
محى : نفسي نرجع
محمود : اسمع نصيحتى ، انت مش سهل انك تلاقى شغل ومرتب فى مصر زى هنا ده غير انك مالكش شقة لان شقتك بقت من حق نور متجازفش وتسيب العصفور اللى فى ايدك عشان تمسك عصفور طاير يعنى ممكن متمسكوش
محى : عندك حق بس مش يمكن ...........
محمود يقاطعه : الست لو باقية على الراجل يا محى بتبقى عليه فى كل الظروف سواء غربة او غيره
محى : تمام
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة نورهان .....
(. فى عز اندماج نورهان وانس بالنقاش جرس باب الشقة رن . نورهان فقدت كل اعصابها وكانت مرعوبة وانس كذلك كان قلقان وخايف على نورهان وفضلو يبصوا لبعض فترة والجرس بيرن .)
أنس : انتِ مستنيه حد !!
نورهان : لا طبعاً
أنس : امال مين اللى جاى
نورهان : معرفش ادخل انت جوه لحد ما اشوف مين
أنس : ادخل فين ؟
نورهان : الاوضة اللى فى الوش دى
(. دخل أنس الاوضة وقفل على نفسه ونورهان بصت من العين السحرية وشافت واحد متعرفوش ، فتحت الباب وهى قلقانه .)
الشخص : سلام عليكم
نورهان : وعليكم السلام ، افندم
الشخص : انا طاهر صديق لـ محى عبد الظاهر وكنت جاى ازوره ، حضرتك المدام
نورهان : اهلاً وسهلاً بس محى مش هنا محى مسافر
طاهر : طيب هيجي امتى
نورهان : واضح ان فى سوء فهم انا ومحى انفصلنا وهو سابلى الشقة دى يعنى لو نزل مصر مش هيجي على هنا
طاهر : اهاا انا متأسف جداً
نورهان : لا محصلش حاجة واسفة مش هقدر اقول لحضرتك اتفضل
طاهر : فاهم ، اسف مرة تانيه انى ازعجت حضرتك عن اذنك
نورهان : العفو
(. مشى طاهر ودخلت نورهان الشقة واول ما قفلت الباب قعدت على اقرب كرسى لان لسه اعصابها مفكوكه من الخضة والتوتر ، قعدت شوية وبعدين قامت دخلت لـ أنس .)
نورهان : اسمع بقى انا مش هستحمل اعيش فى قلق دى اخر مرة تجيلي هنا
أنس : مين اللى كان بره
نورهان : واحد صاحب محى فاكرنا لسه متجوزين
أنس : طيب الحمد لله اهو محصلش حاجة
نورهان : وانا هستنى لحد ما يحصل دى اخر مرة تجيني هنا يا أنس لو سمحت
أنس : بحبك
نورهان : طيب امشى
آنس (بيمسك ايدها) : بقولك بحبك وبموت فيكي كمان
نورهان (مُستسلمه) : وانا كمان بحبك والله
أنس : وحشتيني اوى يا نور ياريت الزمن يرجع بيا ومكنتش سيبتك تضيعي منى ابداً
نورهان : بس الزمن مبيرجعش يا أنس
انس : بس حاضرنا ملكنا
نورهان : قصدك ايه
أنس (بيحضنها) : نتجوز ونعيش مع بعض ونعوض اللى فاتنا
نورهان (بتسيب حضنه) : انا مش عايزة اعمل حاجة غلط
انس : هنتجوز على سنة الله ورسوله
نورهان : وشيرين ؟
انس : بصى انا مش هعرف اطلق شيرين لانها مطلبتش الطلاق وطبعاً مش هينفع اقولها انا هتجوز
نورهان بحزن : يعنى هنتجوز عرفى !!
أنس : لا طبعاً احنا بس مش هنعرف شيرين بس حياتنا هتبقى طبيعيه وصدقيني مش هتحسى ان فى حد غيرك فى حياتى هعيشك احسن عيشة وهعوضك عن كل اللى شوفيته فى حياتك
نورهان : توعدنى بانك مش هتظلمنى
آنس : اوعدك انى عمرى ما هظلمك
نورهان : ولا هتظلم شيرين ؟
أنس : حاضر يا نورهان
نورهان : يبقى خلاص موافقة
أنس : بينا على المأذون بقى
نورهان : دلوقتى !!
أنس : انا مش عايز اضيع ثانية واحدة من غيرك
نورهان : والله انت مجنون
أنس : حبك هو اللى جننى
نورهان : بحبك
أنس : وانا بموت فيكي
(. راح أنس ونورهان على أقرب مأذون وجابوا اتنين شهود وكتبوا كتابهم وبعدين رجعوا على شقة نورهان وعاشوا ليلة من الف ليلة وليلة وكانهم كانوا بينتقموا من السنين اللى اتفرقوا فيها ، أنس اتصل بـ شيرين وقالها ان فى واحد صاحبه عمل حادثة وفى المستشفى وهيبات معاه .)
*_____________________________________________**___________________________*
فى بيت طه .....
(. طه كان متأخر فى شغله وبسمة وولاده كانوا نايمين ، رجع بالليل ودخل يغير هدومه ، وهو بيلبس هدوم البيت لقى فى جيب البنطلون ورقة مكتوب فيها -بحبك اوى- وبعدين دخل الحمام لقى ورقة ملزوقة على مراية الحمام مكتوب فيها -وحشتنى اوى- طه على قد ما بيشوف بسمة تافهة وعايشة دور المراهقة على قد ما فرح بالورقتين دول ، بسمة صحيت الصبح لقيت طه نايم صحت ولادها ودخلت المطبخ تجهز فطار لقيت ورقة ملزوقة على التلاجه مكتوب فيها - صباح الخير يا حبيبتى انا مش نازل الشغل النهاردة بحبك- .)
بسمة : ياااه اخيراً يا طه خدت رد فعل ايجابى
طه من وراها : صباح الفل يا ست الكل
بسمة : ايه يا حبيبي صحاك كنت نايم شوية طالما معندكش شغل
طه : عايز اتكلم معاكى شوية بس لما الولاد ينزلوا
بسمة : اوكى يا حبيبي
(. فطرت بسمة ولادها ونزلوا راحوا المدرسة وجهزت فطار لها ولـ طه وفطروا وبعدها قعدوا يتكلموا .)
بسمة : خير يا حبيبي فى ايه
طه : بصى يا بسمه الكلام ده مش عايزك تزعلى منه ماشى
بسمه : حاضر
طه : بصى يا حبيبتى ، مفيش حد فينا كامل لان الكمال لله وحده ولو كان ربنا خلق حد فينا كامل كان زمانه افتكر نفسه اله
بسمة : ونعمَ بالله
طه : صعب اوى تلاقى اتنين رجالة زى بعض بمعنى ، ممكن تلاقى واحد رومانسى بس بخيل وواحد تانى مبيتكلمش بس حنية الدنيا فيه وواحد تالت طيب وحنين وبيصرف بس فى العلاقة الحميمة بيشذ عن المألوف وواحد تانى بيجيب هدايا بس بيضرب مراته ، البخل والضرب والشذوذ فى العلاقة الحميمه ده بيدل على شخصيات مريضة لكن لو فى شخص مبيقولش كلام رومانسى او مبيعملش مفاجاة لمراته او مثلاً لما بتتعب مبيحسش بوجعها دى مش عيوب قاتله
بسمة : انت قصدك ايه من الكلام ده ؟
طه : انا عارف انك بتحبى تسمعى كلام رومانسى وانى انا لازم اشبعلك الرغبة دى بس هل انا مقصر معاكى فى حاجة تانيه غير الموضوع ده
بسمة : حاجة زى ايه ؟
طه : اى حاجة مهما كانت
بسمة : لا انت بس ممكن تكون عصبى وبتخرج عن شعورك بالكلام
طه : بس كده ؟
بسمة : اه
طه : يعنى تقصيري فى الكلام الرومانسى والمفاجأة والهدايا صح
بسمة : تقريباً
طه : هتلاقى الشخص اللى بيقول كلام رومانسى وبيعمل مفاجأت وبيجب هدايا مقصر فى جانب تانى لان احنا بشر يا بسمه مش الات طبيعي جداً نتقن شئ ونقصر فى شئ
بسمه : خلاص يا طه فهمت قصدك
طه : لا مفهمتيش
بسمة : طيب فهنى
طه : لو فى يوم عيوبي دى ضايقتك او خنقتك اعملى مقارنه بين العيوب والمميزات وشوفى ايه هيغلب بجانب بلاش زن عليا وانا والله هعمل اللى اقدر عليه
بسمة : حاضر يا حبيبي بس انت ليه عمرك ما واجهتنى بعيوبى
طه(وهو ماشى) : عشان ببص لـ نص الكوباية المليان
بسمة لنفسها >> قصدك مبتحبش توجع دماغك بالنقاش طالما مش على مزاجك
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة نورهان ....
(. نورهان صحيت من النوم وقامت تجهز فطار وآنس كان لسه نايم ، أنس صحى ملهاش جنبه فقام راحلها المطبخ .)
انس : كده تقومى وتسيبي حضنى
نورهان : سورى يا روحى بس قومت اجهز فطار
انس : كنتى استنى لما نصحى سوا ونجهز سوا
نورهان : خلاص اخر مرة (وحضنته)
انس : عارفة انا مش عايزك تخرجى بره حضنى خالص ، عايز احضنك بعدد السنين اللى فاتت من عمرى
نورهان : بحبك اوى يا أنس مش عارفة ازاى كنت عايشة من غيرك
أنس : خلاص بقى بلاش نتكلم فى اللى فات خلينا فى اللى احنا فيه واللى جاى احنا هنعوض كل اللى فاتنا
نورهان : انا خايفة اوى يا أنس
أنس : خايفة من ايه يا حبيبتى
نورهان : خايفة من المستقبل والمجهول ، خايفه شيرين تعرف بجوازنا او اخواتى
أنس : اللى يعرف يعرف واللى يزعل يتقمص احنا مش صغيرين يا نور وقد قرارتنا وحياتنا احنا المسئولين عنها مش حد تانى كفاية اللى عملوه فينا من سنين
نورهان : يعنى عمرك ما هتسبنى
أنس : انا اسيب الدنيا كلها ومش هسيبك يا نور حتى لو ده كلفنى حياتى
نورهان : ربنا يخليك ليا يا حبيبي
أنس : وميحرمنيش منك ابداً
فى بيت هشام ....
(. هشام ونهى واولادهم اتغدوا سوا ، هشام بيجي يتغدى وينام ساعة ويرجع الشغل تانى ويفضل لـ بالليل متأخر .)
نهى : اصحيك كمان ساعة ولا امتى
هشام : لا انا مش هنام اصلاً
نهى : ليه
هشام : انا خلاص مش هتأخر فى الشغل بعد كده
نهى : بجد
هشام : اهاا هاجى اربعه العصر وخلاص مش هرجع تانى
نهى : ده احلى خبر سمعته
هشام : وان شاء الله اللى جاى احلى واحلى
نهى : بس اشمعنى كده
هشام : عشان ميبقاش ليكي حجة
نهى : مش فاهمه
هشام : مانا برجع بالليل تقوليلي تعبانه او هصحى العيال بدرى اديني هلبدلك فى البيت من اربعه العصر
نهى : هو انت مفيش فى دماغك الا الموضوع ده
هشام : الموضوع ده اكتر حاجة بتقربنا من بعض
نهى : بس انا محبش ان اللى يقربنا علاقة ممكن لاى سبب من الاسباب متحصلش
هشام : قصدك بسبب تلاكيكك
نهى : على فكرة انا مبتلككش افرض بعد الشر يعنى جانى مرض ومقدرتش اقوم بواجبى ايه بقى اللى هيقربنا من بعض
هشام : نونو يا حبيبتى مش معنى ان قولتلك ان العلاقة دى اكتر حاجة بتقربنا يبقى مفيش غيرها بيقربنا وبرضه مش معناه ان شهوانى او حيوان بس انا مطلبتش اكتر من حلال ربنا ، دى غريزة ربنا اللى وضعها فينا وبشبعها فى الحلال ، الحلال اللى بتدهولى كل سنة مرة ولو حصل يعنى بتقفليلي اليوم بنكد
نهى : انت مش فاهمنى يا هشام
هشام : طيب يا حبيبتى فهميني ، انا مثلاً بعمل حاجة بتضايقك
نهى : مش بالظبط
هشام : يعنى ايه
نهى : يعنى انت طول اليوم تقولى فى كلام رومانسى بس فى اللحظات دى بحس انك سورى يعنى الة
هشام : الة !!
نهى : ايوة الة وبحس انى وسيلة ، الالة دى بتحقق رغبه معينه من الوسيلة وشكراً على كده
هشام : ما تتكلمى دوغرى يا نهى
نهى : الست غير الراجل يا هشام ، الست يفرق معاها الحضن الحنين والكلمه الحلوة اثناء الموضوع ده اكتر من العلاقة نفسها
هشام : هى دى المشكلة يعنى ؟
نهى : اممم اه
هشام : طيب يا ستى انا حمار ومبفهمش ومش عارف انتِ محتاجه ايه ليه لما متاخديش انتِ خطوة تقوليلي كلمه حلوة هتلاقيني اكيد برد عليكي ، احضنيني انتِ اكيد مش هزقك من حضنى
نهى : انا تعبت بجد كل حاجة تقولى خدى انتِ خطوة
هشام : وايه العيب فى كده
نهى : فى حاجات احب انها تجى منك انت مش منى وبعدين احضنك ازاى وانت بتديني ضهرك وتنام
(. سكت هشام شوية وادي ضهره لـ نهى عشان ميتعصبش عليها ويتقلب الموضوع بخناقة كالعادة وبعدها اتلفت لها ومسكها من كتفها .)
هشام : انا اسف يا ست الستات وهاخد بالى بعد كده .. حقك عليا (وباس جبينها)
نهى : ربنا يخليك ليا
هشام : بس فى حاجة
نهى : حاجة ايه ؟
هشام : حاولى تحسسيني انى عايش مع انسانه مش تلاجه
نهى : يعنى ايه
هشام : يعنى انتِ رد فعلك بارد جداً وفى كل حاجة سواء مبسوطه متفاجأة فى لحظات رومانسية دايماً فيه برود
نهى : اه فهمتك وحاضر هاخد بالى
هشام : تعالى بقى نامى فى حضنى عشان متقوليش ان دماغى مفهاش الا الحوار التانى ده بس
نهى : انا مكنتش اقصد ...........
هشام يقاطعها : خلاص بقى انا فاهمك
(. ودخلوا ناموا وهما نفسياً مرتاحين جداً لان كل واحد خرج اللى جواه نوعاً ما .)
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة بهاء وعلياء .........
بهاء : ممكن اعرف مش عايزانا نسافر ليه
علياء : عشان تكاليف كتير عليك واحنا لسه خارجين من مصاريف الفرح
بهاء : ماشى بس انا مظبط امورى
علياء : معلش خلينا نستفيد بالفلوس دى فى حاجة تانيه
بهاء : اممم انتِ دماغك ناشفة اوى
علياء : وانت دماغك انشف
بهاء : يبقى نوصل لـ حل وسط
علياء : اللى هو ؟
بهاء : بدل ما نسافر عشر ايام نسافر خمس ايام بس يبقى اسمنا اتفسحنا بس بنص التكلفة
علياء : ماشى كده تمام
بهاء : شوفتى بقى يا روحى عايزين كل مشاكلنا واختلافاتنا تتحل كده حل وسط يرضى الطرفين
علياء : ربنا يكملك بعقلك يارب
بهاء : بحبك
علياء : وانا بموت فيك
بهاء : قومى يالا اجهزى عشان نسافر
علياء : اوكى بس هجهز الشنطه الاول
بهاء : اوكى تعالى اساعدك فيها
علياء : ربنا يخليك ليا
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة نورهان ....
(. أنس قضي اليوم كله مع نورهان .)
نورهان : خلاص هتمشى
أنس : هما ساعتين زمن وهاجى تانى
نورهان : ايوة يعنى هتروح تعمل ايه فى الساعتين دول
أنس : هغير هدومى وافهمها ان صاحبى مفيش حد معاه وانا هفضل معاه لحد ما يبقى كويس
نورهان : طيب متتأخرش عليا
انس : مقدرش اصلاً هما ساعتين وهرجع تانى
نورهان : اوكى يا حبيبي خد بالك على نفسك
أنس : وانتِ كمان يا حبيبتى
(. راح انس عشان يخرج من باب الشقة ونورهان معاه ، اول ما فتحوا الباب لقيوا رضوى فى وشهم ، هما التلاته اتخضوا واتثبتوا مكانهم .)
أنس : مساء الخير ، عن اذنكم (ومشى)
رضوى : ده أنس
نورهان : اه بس اوعى تفهمى غلط
رضوى : تفتكرى المفروض افهم ايه بعد المنظر ده
نورهان : احنا اتجوزنا يا رضوى
رضوى : اتجوزتوا !! امتى
نورهان : امبارح وهو بايت عندى من امبارح
رضوى : اخص عليكي يا نور مقولتليش ليه
نورهان : معلش والله الموضوع جه بسرعه وصدفة اصلاً
رضوى : اول مرة اشوف جواز بيجي صدفة وبسرعه
نورهان : والله زى ما بقولك كده
رضوى : طيب يا ستى ربنا يسعدكم بس اهم حاجة لما يجي خارج من عندك ابقوا بصوا من العين السحرية الاول واتأكدوا ان مفيش حد افرضى الموقف ده كان حصل مع حد غيري
نورهان : حاضر بس اهم متزعليش منى
رضوى : والله ما زعلانه يا بت انتِ اهم حاجة تبقى مبسوطه
نورهان : مبسوطه اوى اوى اوى حاسة انى صغرت عشرة او ١٥ سنة
رضوى : ربنا يسعدك كمان وكمان يارب
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة آنس وشيرين ....
شيرين : حمد الله على السلامه
أنس : الله يسلمك
شيرين : اخبار صاحبك ايه
أنس : ربنا معاه حالته صعبه جداً
شيرين : ربنا يشفيه ويحوش عنه يارب بس هو مين صحابك
أنس : تامر
شيرين : ربنا معاه ويشفيه
أنس : انا هدخل اخد دش واغير هدومى عشان هروحله
شيرين : هتبات فى المستشفى برضه النهارده
أنس : اه اصله مالوش حد ومينفعش اسيبه لوحده
شيرين : طيب مش عايز تاكل
أنس : اوكى جهزيلي حاجة اكلها لحد ما اخد دش
شيرين : اوكى
(. دخل آنس ياخد دش ودخلت شيرين تجهزله اكل وموبايل أنس مش مبطل رن ، خلص أنس الدش وخرج .)
شيرين : ايه ده يا أنس ؟
انس : فى ايه ؟
شيرين : بص وانت تعرف
أنس : ........................
__*__*__
ارجو تتقييم الحلقة بـ تعليق
*_____________________________________________**___________________________*
بـ قلمى / آلاء الشريفى
(. لو حد عايز ينقل القصة يراسلنى على رسايل صفحة الفيس بوك .)
الحلقة رائعة فعلا ولا يوجد اى تجاوزات
ردحذف