زوجة مؤقتة
شخصيات القصة الاساسية ...
أنس : ٣٣ سنة ، دكتور صيدلى
شيرين : ٢٩ سنة ، دكتور صيدلانية
نورهان : ٢٧ سنة ، خريجة كلية تربية
*_____________________________________________**___________________________*
الحلقة الاولى .....
فى احدى النوادى الاجتماعية ....
(. نورهان قاعدة بتتفرج على الناس اللى حواليها ، أنس قاعد قصادها بيبص عليها ومركز جداً بس هى مش واخده بالها .)
أنس : نورهان !!
نورهان : أنس !! أنس شلبى !!
أنس : اذيك يا نور عامله ايه
نورهان : الحمد لله وانت ، اتفضل اقعد
أنس : متشكر ، عامله ايه طمنيني عليكي ورجعتى امتى من السفر
نورهان : يعنى من حوالى اسبوع
أنس : اجازة بقى ولا هترجعى تانى
نورهان : لا خلاص مش هرجع تانى
أنس : استقريتوا هنا
نورهان : انا بس اللى استقريت هنا
أنس : وجوزك ؟
نورهان : انا اطلقت يا أنس
أنس : اطلقتى !! ليه كده
نورهان : اهو النصيب وقف لحد هنا
أنس : يعنى مكنش فى حل غير الطلاق
نورهان : لا للاسف احنا المشاكل كترت اوى بينا وكان لازم نطلق
أنس : وفى اطفال
نورهان : لا مخلفتش
أنس : انتِ بقالك كام سنة متجوزة
نورهان : تلت سنين
أنس : انتِ برضه متجوزة صغيرة واكيد مكنش فيه نضج كفاية
نورهان : ههههه ماشى
أنس : بتضحكى على ايه
نورهان : بتهيألى انت اكتر واحد عارف انى كنت ناضجة بما فيه الكفاية وعارف انى دماغى سابقة سنى من ايام ما كنت ١٨ سنة
أنس : طيب ايه اسباب الانفصال
نورهان : اسباب كتير ، انت صحيح خلفت ؟
أنس : معايا محمد اربع سنين ونانسي سنتين
نورهان : ربنا يخليهملك حلو اوى اسم نانسى
أنس : مامتها هى اللى مسمياها
نورهان : ربنا يخليكوا لبعض هو انت متجوز بقالك كام سنة
أنس : مش فاكرة
نورهان : ست سنين صح ؟
أنس : لا خمسه
نورهان : اهاا ربنا يسعدك
أنس : انتِ عايشة مع مين
نورهان : لوحدى
أنس : لوحدك !! وفين اخواتك
نورهان : مانت عارف انهم مهاجرين
أنس : ايوة بس ازاى سايبينك لوحدك
نورهان : هما عرفوا انى اطلقت ورجعت مصر من يومين بس
أنس : اكيد هيجوا بقى
نورهان : ربنا يسهل
انس : ينفع نتقابل تانى
نورهان : اوكى عادى
أنس : طيب هديلك رقمى وهاخد رقمك وخلينا على اتصال
نورهان : اوكى
(. وتبادلوا ارقام الموبايلات .)
أنس : تمام كده هبقى اكلمك
نورهان : اوكى يا انس ومبسوطه انى شوفتك
أنس : انا اللى مبسوط انى شوفتك واطمنت عليكي
نورهان : اوكى عن اذنك عشان اتأخرت
أنس : اوصلك ؟
نورهان : لا لا هاخد تاكسى
أنس : طيب طمنيني عليكي لما توصلى
نورهان : اوكى (ومشيت)
(. رجع أنس ضهره لورا وتابع نورهان بـ نظراته لحد ما اختفت وبدأ مخه يرجع بـ الذكريات .)
FLASH BACK
المكان : جامعة القاهرة
الزمان : من تسع سنين (أنس ٢٢ سنة - نورهان ١٨ سنة)
__**__**__
أنس : صباح الخير يا نور
نورهان : خير يا انس
أنس : فى ايه يا نور بتكلميني كده ليه
نورهان : عايز ايه يا أنس جايلي الجامعه ليه ؟
أنس : مش عارف اوصلك موبايلك مقفول مكنش ادامى حل غير انى اجيلك هنا
نورهان : عايز ايه
أنس : انتِ عارفة انا عايز ايه
نورهان : خلاص يا أنس اللى بينا انتهى
أنس : هو اللى بينا لحق يبدأ لما تنهيه
نورهان : انت اللى نهيته يا آنس انت كدبت عليا
أنس : عشان حبيتك خبيت عليكي انى خاطب بس والله هفركشها
نورهان : بص يا أنس خلاصة اللى احنا فيه ده لما تقلع الدبلة اللى فى ايدك تبقى ساعتها تجيلي غير كده مش عايزة اشوفك
أنس : والله هفركشها انا لو كنت اعرف انى هقابلك مكنتش خطبتها
نورهان : ماليش دعوة بالكلام ده
أنس : طيب انا هفركشها بس لازم اجى اخطبك
نورهان : لما تبقى تفركش نبقى نتكلم (ومشيت)
بعد كام يوم ...
أنس : وحشتيني
نورهان : عايز ايه ؟
أنس : مش واخدة بالك من حاجة (ورفع ايديه اليمين)
نورهان : انت فركشت
أنس : شوفتى بقى انى قد كلمتي
نورهان : بحبك
أنس : انا كمان بحبك ها بقى هخطبك امتى
نورهان : اصبر شوية بس يا أنس اخلص السنه دى
أنس : ماشى بس السنة دى بس
نورهان : انا مش فاهمه انت مستعجل على الخطوبة ليه
أنس : انا مش مستعجل ولا حاجة بس اهلى هما اللى مصممين
نورهان : خلاص يا حبيبي اخلص بس سنة اولى ونتخطب
أنس : ماشى يا حبيبتى
(. فاق أنس من ذكرياته على صوت موبايله .)
أنس : ايوة يا شيرين
شيرين : انت هتتأخر
أنس : لا فى حاجة ولا ايه
شيرين : لا مفيش بس هات معاك زبادى عشان العيال
أنس : حاضر حاجة تانى
شيرين : لا شكراً (وقفلوا)
أنس لنفسه >> اااااه يا نورهان لو الزمن يرجع بيا كنت خطفتك واتجوزتك
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة نورهان ...
(. نورهان ابوها وامها متوفيين ، ابوها توفى وهى طفلة عندها ست سنين وامها توفيت بعد ما نورهان اتجوزت بـ سنة ، نورهان لها اخين ، طه ٣٣ سنة وهشام ٢٩ سنة والاتنين مسافرين بره مصر ، وهى عايشة فى الشقة اللى اتجوزت واللى خدتها بدل المؤخر .)
نورهان لنفسها >> يااااه يا أنس انت مش بس اتجوزت لا وكمان خلفت وبقى عندك بدل العيل اتنين ، عايش ومستقر ومبسوط وانا زى الهبلة وقفت حياتى عليك ، سبتنى وروحت اتجوزت وانا موقفة حياتى على امل رجعوك ليا ، اخواتى جوزونى غصب وبرضه معرفتش اتأقلم ولا اعيش حياة طبيعيه وفى الاخر اتطلقت وانت عادى جداً متجوز ومخلف ومستقر واضح انى كنت غلطانه
هنا جرس الباب رن .....
(. فتحت نورهان ولقيت اخواتها الاتنين طه وهشام .)
نورهان : حمد الله على السلامه
طه : حمد الله على سلامتك انتِ
(. بعد ما سلموا ودخلوا .)
طه : انتِ ازاى تطلقى من غير ما ترجعيلنا ايه مالكيش كبير
نورهان : دى حياتى انا وانا ادرى بيها يا طه مش حد تانى
هشام : يعنى ايه حياتك وانتِ حرة فيها
نورهان : بصوا بقى انتوا جوزتونى على مزاجكوا وغصب عنى بقالى تلت سنين بحاول وبعانى مع محي عايزنى كمان لما اجى انفصل ارجعلكم واخد منكم الاذن
طه بعصبيه : ايوة ترجعيلنا وتاخدى مننا الاذن احنا ادرى منك بمصلحتك
نورهان : يا سلام !!! ده على اساس ايه ان شاء الله بتناموا فى وسطينا ولا عايشين معانا وعارفين حياتنا ماشية ازاى ولا نظامها ايه
هشام : على الاقل ارجعيلنا خدى رأينا خلينا احنا نتمم الاجراءات دى
نورهان : مكنتوش هتوافقوا
طه : عايز اعرف ايه اسبابك للانفصال
نورهان : مبحبوش
طه بعصبية : انتِ فاكرة نفسك عيلة عندها ١٨ سنة فوقى انتِ كبيرة والمفروض تفكيرك يبقى مختلف واعقل من كده
هشام : طه قصده يعنى ده مش سبب يخليكي تهدى بيتك
طه : انتِ مش خايفة من الفضيحة ومن كلام الناس
نورهان : فضيحة !! ليه هو انا عملت ايه
طه : اتطلقتى
نورهان : ده حلال ربنا على فكرة
هشام : وكلام الناس يا نور مش خايفة منه
نورهان : ما يولع الناس انا هفضل لحد امتى عامله حساب للناس ، يعنى لا ارضى الناس لا اعيش فى تعاسه
طه : بصى بقى ، انا هكلم محي وهخليه ينزل مصر وهخليه يردك
نورهان : دى حاجة متخصكش يا طه انا مبقتش صغيره وحياتى انا حرة فيها ومن هنا ورايح مش هسمح لحد يدخل فيها ولا هعمل حاجة غصب عنى
(. طه رفع ايده عشان يضرب نورهان بالقلم بس هشام مسك ايديه .)
هشام : مينفعش يا طه اللى بتعمله ده
طه : انت مش سامع بتقول ايه
هشام : ده مش سبب يخليك تمد ايدك عليها اهدى عشان نعرف نتفاهم بلاش عصبيتك دى
بعد شوية ......
طه : لو مش عايزة ترجعى لـ محى ماشى بس مش هتعيشي لوحدك شوفى عايزة تعيشي معايا ولا مع هشام
نورهان : انا مش هسيب مصر يا طه
هشام : مينفعش تعيشي لوحدك الناس مش هتسيبك فى حالك
نورهان : بصوا بقى انتوا الاتنين ، انتوا اتحكمتوا فيا وفى حياتى بما فيه الكفاية فوقوا بقى انا مبقتش نور البنت الصغيرة مكسورة الجناح اللى ملهاش حد غيركوا لا انا قررت انى اعتمد على نفسى وحياتى هعيشها بالطريقة اللى تناسبنى انا مش تناسبكوا او تناسب الناس ، انا مش هرجع لـ محى ومش هسافر مع حد فيكوا هعيش هنا وهشتغل وهعمل ماجستير ومحدش فيكو من حقه يعترض عن اذنكوا
(. ودخلت نورهان اوضة نومها وطه وهشام مذهولين وبيبصوا لبعض لانهم تفاجئوا بشخصية نورهان الجديدة .)
طه : هنعمل ايه ؟
هشام : هنسيبها براحتها
طه : هو ده اللى ربنا قدرك عليه
هشام : يا طه نورهان بتتكلم صح مش هى البنت الصغيره اللى احنا نقدر نتحكم فيها ونمشى حياتها زى ماحنا عايزين
طه : بس احنا كده هنتفضح
هشام : سيبك من كلام الناس سيبها تعيش حياتها بالطريقة اللى تريحها
طه : طيب ما تجى مع اى حد فينا
هشام : هتسفرها غصب عنها !! يا طه نورهان بقى عندها ٢٧ سنة يعنى مش طفلة ولا قاصر
طه : يبقى حد فينا يجي يستقر هنا معاها
هشام : انا عن نفسى مش هعرف اسيب شغلى ولا حياتى هناك
طه : ولا انا
هشام : يبقى نسيبها تختار حياتها بالشكل الللى هى عيزاه ومرتاحه فيه
طه : ربنا يجيب العواقب سليمه
هشام : خير ان شاء الله
*_____________________________________________**___________________________*
فى بيت أنس ...
(. دخل أنس بيته وشيرين كانت قاعده بتذاكر لـ محمد .)
أنس : سلام عليكم
شيرين : وعليكم السلام
(. قام محمد حضن ابوه .)
أنس : خد يا حبيبي جبتلك الشوكولاته اللى بتحبها
محمد : شكراً يا بابا
شيرين : احضرلك اكل ؟
أنس : لا مش جعان هغير هدومى واريح شوية
شيرين : طيب
(. دخل أنس اوضة نومه وغير هدومه وقعد جوه صندوق ذكرياته تانى .)
FLASH BACK
المكان : احدى الكافيهات
الزمان : من سبع سنين (أنس ٢٤ سنة ، نورهان ٢٠ سنة)
أنس : يعنى انتِ مش عارفة تاخدى موقف خالص يا نورهان
نورهان : اعمل ايه يعنى يا أنس
أنس : اقفى قصادهم قوليلهم مش هتجوز الا أنس
نورهان : وأنت كنت عملت كده يا أنس
أنس : بصى اى نعم انا اهلى كمان مش موافقين بس أنا آقدر اتجوزك غصب عنهم لكن انتِ هتقدرى تتجوزى غضب عن اهلك مظنش خصوصاً انك لسه قاصر
نورهان : انا تعبت بقالنا سنتين فى الحرب النفسية دى مع اهلى واهلك ومش عارفين نوصل لـ حل
أنس (بيمسك ايدها) : عمرى ما هتخلى عنك
نورهان : انا مش خايفة منك انا خايفة من الظروف خايفة النصيب يفرقنا
أنس : عارفة من يوم ما فركشت خطوبتى مع ميرڤت وانا واقف قصاد اهلى مصممين انى اخطب واتجوز وانا رافض والله اتجوز حد غيرك
نورهان : انا مش عارفة ليه اخواتى بيعملوا كده دول حتى مقالوش سبب مقنع
أنس : طيب ومامتك ؟
نورهان : ماما طول عمرها من صف اخواتى الصبيان ، دايماً شايفة انهم صح
أنس : خير يا نور ان شاء الله نعمل كل اللى نقدر عليه ونتجوز
نورهان : يارب يا أنس لاحسن انا تعبت اوى بجد
أنس : ربنا يستر
__**__**__**__
(. قطع شرود أنس دخول شيرين الاوضة عليه .)
شيرين : انت لسه منمتش
أنس : كنت هنام انتِ كنتى عايزة حاجة
شيرين : لا كنت جاية اخد هدوم عشان داخلة استحمى
أنس : طيب
شيرين : عايز الحمام ولا حاجة ؟
أنس : لا ، محمد ونانسى فين ؟
شيرين : نانسى نايمه ومحمد بيتفرج على التلفزيون
أنس : مش يدوب محمد ينام الساعة بقت عشرة
شيرين : هستحمى وهنيمه وانام انا كمان
أنس : كنت عايز اسألك على حاجة
شيرين : حاجة ايه ؟
أنس : انتِ ليه بتنامى فى اوضة الولاد
(. ابتسمت شيرين ابتسامة سخرية .)
أنس : فى ايه ؟
شيرين : انا بنام فى اوضة الولاد من يوم ما خلفت نانسى يعنى من سنتين وانت دلوقتى جاى تسألنى ، لسه واخد بالك
أنس : لا واخد بالى من زمان بس قولت يمكن عشان نانسى ومحمد صغيرين ومش عايزة تسيبيهم لوحدهم لكن دلوقتى هما الاتنين كبروا
شيرين : بذمتك يا أنس انت يفرق معاك اصلاً انا انام فين سواء جنبك او مع الولاد او حتى فى الشارع
أنس : انتِ ليه بتقولى كده !!
شيرين : فاكر من خمس سنين قولتلك ايه احساسى متغيرش يا آنس او بمعنى اصح انت محاولتش تثبتلى عكسه بل وفوق ده كله انا بقيت بحس معاك نفس الاحساس
أنس : طيب ليه منحاولش نغير اللى وصلناله ده
شيرين : يااااه عايزنى احاول تانى وبعدين خلاص يا أنس وقت المحاولة راح
أنس : بس المفروض اننا منيأسش ونحاول اكتر
شيرين : اننا !!! حلوة النون دى انت اصلاً عملت ايه عشانى ، عملت ايه طول الخمس سنين عشان تثبتلى عكس احساسى
أنس : المفروض دلوقتى ان احنا بينا عشرة واولاد
شيرين : متكدبش على نفسك ولا عليا ، انت عارف ان احنا عايشين مع بعض عشان الولاد مش اكتر
أنس : اتكلمى عن نفسك متجمعيش
شيرين : انا داخلة استحمى عشان هصحى مع محمد الصبح (ومشيت)
(. بتخرج شيرين من الاوضة ويتابع أنس ذكرياته .)
FLASH BACK
المكان : احدى الكافيهات
الزمان : من خمس سنين (أنس ٢٦ سنة ، نورهان ٢٢ سنة)
(. حاول أنس ونورهان محاولات مستميته مع الاهل عشان يتجوزوا بس كل طرف رافض التانى والنصيب كان اقوى ومتجوزوش واتجوز أنس شيرين بطريقة تقليدية جداً وفضل مع نورهان بعد جوازه بشوية ونورهان مش قادرة تبعد عنه .)
أنس : معلش اتأخرت عليكي
نورهان : ممكن اعرف اخرة ارتباطنا ده ايه
أنس : مش عارف
نورهان مصدومه : مش ايه !! مش عارف !!
أنس : انا مغلوب على امرى يا نور كل اللى حصل واللى بيحصل غصب عنى
نورهان : يعنى انا البنت طول الاربع سنين محدش غصب عليا اتجوز غيرك وانت الراجل مقدرتش تقاوم الضغوط
أنس : المشكلة فى انهم غصبوا عليكي متتجوزنيش
نورهان : بص بقى يا أنس الوضع ده خلاص مبقاش ينفع وانا مبقتش عيزاه
أنس : يعنى ايه !! هتسبيني !!
نورهان : ايوة هسيبك ، هسيبك يا أنس عشان انت بقيت لواحدة غيري هسيبك عشان انا معنديش استعداد العب دور العشيقة فى حياتك
أنس : العشيقة !!
نورهان بعصبية : ايوة العشيقة ، تتجوز واحدة غيري وتفضل مرتبط بيا على امل ميأوس منه اصلاً
أنس : هتقدرى تبعدى عنى
نورهان : اه هقدر اللعبة دى مش هلعبها تانى عيش حياتك بقى مع مراتك وسبنى فى حالى
أنس : انا بحبك يا نور
نورهان : بس انت مش ليا ومش من حقى وطالما قبلت تبقى فى حضن واحدة غيري يبقى متلزمنيش يا أنس عن اذنك
(. مشيت نورهان ودى كانت اخر مرة أنس يشوفها لحد ما الصدفة جمعتهم تانى بعد ما نورهان اتطلقت ، قعد أنس شوية وفاق من صدمة بُعد نورهان عنه وبعدين قرر يروح .)
__**__**__**__
فى بيت أنس وشيرين ...
شيرين : حمد الله على السلامه
أنس : الله يسلمك
شيرين : ممكن اعرف كنت فين كل ده وسايبني لوحدى
أنس : عايزة ايه يا شيرين ؟
شيرين : عايزة اعرف انت متجوزنى ليه !!
أنس : نعم !!
شيرين : ايه مش فاهم السؤال !! اتجوزتنى ليه
أنس : وهى الناس بتتجوز ليه
شيرين : انا ماليش دعوة بالناس انا بسألك انت ، اتجوزتنى عشان اطبخلك واغسلك هدومك وانضفلك بيتك !! صح اتجوزتنى عشان كده
أنس : شيرين انا مش فايقلك دلوقتى
شيرين : بص يا أنس الوضع اللى احنا فيه ده انا مش هقبل بيه كتير ، حضرتك مش عايش فى بنسيون ولا متجوز شغاله كل مهمتها فى حياتك تأكلك وتشربك وتغسلك واخر الليل تاخد منها اللى انت عاوزه
أنس : انتِ اتجننتى بقى
شيرين : قصدك عقلت ؟ انا بقالى ست شهور مش عايزة اتكلم وخد بالك مش هتلمس منى شعرة الا اذا حسيت انك بتحبنى انا مش بتعمل كده والسلام او بترضى نفسك مش اكتر ، انا مش جارية ماشى (ودخلت اوضتها)
أنس لنفسه >> هما مالهم النهاردة كلهم فاقو عليا واحدة تقولى عشيقة والتانيه تقولى جارية
__**__**__**__
أنس لنفسه >> يعنى شيرين لسه حاسة انى مبحبهاش وانى بتعامل معاها على اساس انها جارية وهى كمان بطلت تحبنى وبقت بتتعامل معايا على اساس انى بنك او ضل راجل ولا ضل حيطة وبقينا عايشين مع بعض عشان خاطر محمد ونانسى ، طيب ودى تبقى عيشة !!
*_____________________________________________**___________________________*
بعد كام يوم فى شقة نورهان ...
طه : احنا خلاص قعدنا مع بعض وفكرنا وقررنا نسيبك براحتك
نورهان : متشكرة
هشام : بس فى اجازاتك تجى عند حد فينا وكمان اجازاتنا هننزلها هنا فى مصر
نورهان : طيب كويس
طه : بس اهم حاجة تاخدى بالك من نفسك ومن تصرفاتك
نورهان : انتوا مش واثقين فيا ولا ايه
هشام : لا يا حبيبتى طه مش قصده كده ، بس عشان انتِ عايشة لوحدك فلازم تاخدى حذرك شوية
نورهان : متقلقوش ان شاء الله مش هتسمعوا عنى الا كل خير
طه : لو انتِ عايزة تشتغلى عشان الفلوس مش لازم احنا هنبعتلك كل مصاريفك
نورهان : لا انا عايزة اشتغل عشان مزهقش
هشام : طيب خلاص انا هدورلك على شغل عشان طه هيسافر النهاردة بالليل
نورهان : توصل بالسلامه ان شاء الله
طه : اه صحيح انتِ ازاى لسه قاعدة فى الشقة بتاعة محى
نورهان : محى قالى انه مش عايزها لانه مش هينزل مصر تانى وادهالى مقابل انى اتنازل عن المؤخر
هشام : ادهالك كده ولا كتبها باسمك
نورهان : لا كتبها باسمي بقت ملكى يعنى
طه : طيب تمام
(. هنا موبايل نورهان رن وكان المتصل أنس وارتبكت جداً عشان اخواتها جنبها بس ردت عشان ميشكوش فى حاجة .)
أنس : اذيك يا نورهان عامله ايه
نورهان : كويسة الحمد لله وانتوا
أنس : بخير الحمد لله ، كنت فاكرك هتكلميني ومن اخر مرة اتقابلنا وانا مستنى وانتِ معبرتنيش قولت اتصل انا
نورهان : معلش كنت مشغولة الفترة اللى فاتت اخواتى هنا وكده
أنس : طيب ابقى اكلمك فى وقت تانى
نورهان : ياريت
أنس : طيب خلاص لما تبقى عارفة تتكلمى ابقى كلميني
نورهان : خلاص اوكى باى (وقفلوا)
هشام : مين
نورهان : دى عبير صاحبتى
طه : انا هقوم احضر نفسى للسفر واريح شوية قبل معاد الطيارة
نورهان : قوم انت نام وانا هحضرلك كل حاجة
طه : تسلميلي (وباس دماغها)
*_____________________________________________**___________________________*
بعد مرور شهر ....
- هشام لقى لـ نورهان شغل فى مدرسة خاصة
- نورهان قدمت على دراسات عليا
- أنس ونورهان بينهم وبين بعض اتصالات خفيفة
- أنس وشيرين علاقتهم زى ماهى والكلام بينهم قليل جداً
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة نورهان ....
(. يدوب نورهان رجعت من شغلها وغيرت هدومها أنس اتصل عليها .)
أنس : عامله ايه
نورهان : كويسة الحمد لله
أنس : عامله ايه فى شغلك
نورهان : مرتاحه جداً
أنس : هو انا مينفعش اشوفك يا نور
نورهان : ربنا يسهل
أنس : بقالك شهر بتقولى ربنا يسهل
نورهان : غصب عنى يا أنس اليوم عندى مضغوط اوى مذاكرة وشغل
أنس : ربنا معاكى
نورهان : يارب
(. هنا جرس الباب رن .)
نورهان : ثوانى هشوف مين
انس : اقفل
نورهان : لا خليك على الخط
(. راحت نورهان فتحت الباب واول ما شافت اللى كان بيخبط الموبايل وقع من ايدها من شدة المفاجأة .)
نورهان : .............................
__*__*__
ارجو تتقييم الحلقة بـ تعليق
*_____________________________________________**___________________________*
بـ قلمى / آلاء الشريفى
(. لو حد عايز ينقل القصة يراسلنى على رسايل صفحة الفيس بوك .)
جااااااااااامدة :)
ردحذفجميلة جدا
ردحذفجمييييييييييييييييييييله جدا بس العصفورة دى بتستفزنى اوى
ردحذفالقصه تحففففه جدا بجد انتي فنانه عايزين نشوف الابداع اكتر واكتر :D ♥
ردحذف