الحلقة التاسعة
تانى يوم فى احدى الكافيهات .....
(. محى قاعد فى كافيه مستنى واحده وكل شوية يبص فى الموبايل .)
محى : اخيراً اتقابلنا تصدقى وحشتيني
البنت : اه مصدقة عشان انت كمان وحشتنى اوى
محى : عامله ايه يا امال
امال : ايه اللى فكرك بيا بعد السنين دى بقى
محى : طيب طمنيني عليكي الاول عامله ايه
امال : مش عامله حاجة زى مانا
محى : بتشتغلى ؟
امال : اه بشتغل
محى : عايشة مع مامتك
امال : لا لوحدى
محى : ليه ؟
امال : عادى قولى بقى ايه فكرك بيا بعد السنين دى كلها
محى : معرفش حسيت انى عايز اشوفك واقعد معاكى
امال : ولا حنيت لايام زمان
(. رجع محى ضهره لورا وبص الناحية التانيه كأنه مش عايز يجاوب وبعدين بص لـ امال تانى .)
محى : تشربى حاجة
امال : ماشى
(. بعد ما طلبوا حاجة يشربوها .)
محى : انتِ مخلفتيش من جوزك ؟
امال : لا محصلش حمل متنساش هو مكنش صغير
محى : هو جوزك كان اكبر منك بكام سنة
امال : حوالى ٣٠ سنة
محى : كنتى مبسوطه معاه ؟
امال : بص انا كنت مبسوطه نوعاً مكنش حارمنى من حاجة خالص بس دايماً كان عندى احساس انه ابويا مش جوزى ، بس شوفت ايام سوده من ولاده
محى : ولاده ليه !!
امال : مكنوش عايزين يدونى حاجة من الميراث حتى الشقة اللى هو كان كاتبها باسمى كانوا عايزين يخدوها
محى : وعملتى ايه
امال : لا الحمد لله خدت حقى كله تالت ومتلت
محى : انتِ ليه اصلاً اتجوزتى واحد كبير كده
امال : عشان ملقتش حظى مع الصغيرين
محى : لا بجد اكيد فى سبب اقوى
امال : صدقنى معرفش هو لما اتقدملى كان فى كل حاجة ، حنان الاب وكانت روحه شباب خالص
محى : بصراحة كده مكنتيش بتفكرى فى الفلوس
امال : هكدب عليك لو قولتلك ان فلوسه مكنتش سبب انى اتجوزه
محى : حاسه بالندم
امال : لا طبعاً اهى تجربه زى اى تجربه وفى الاخر مخرجتش منها خسرانه
محى : عشان ورثتى ؟
امال : انت ليه رابط كل حاجة بالفلوس ليه
محى : ما علينا
امال : احكيلي انت بقى بتعمل ايه وايه برضه فكرك بيا
محى : مفيش يا ستى انا اتجوزت تلت سنين وبعدين اتطلقنا ايه فكرنى بيكي بقى انا اصلاً مكنتش ناسيكي
امال : لا يا راجل هتعملهم عليا انا مش انت فى اخر مرة شوفتك فيها قولتلى مش هينفع اتجوزك وانا متجوزش واحدة علاقتى بيها تطورت
محى : كنا صغيرين يا امال
امال : واتطلقتوا ليه بقى مش دى نور اللى كنت عايز تتجوزها عشان هى تنفع تبقى ام ولادك
محى : احنا حتى مخلفناش
امال : لا بجد عايزة افهم
محى : مش وقته هفهمك كل حاجة فى وقتها
امال : طيب ابقى زورنى بقى
محى : فين ؟
امال : فى بيتي
محى : هههههه شكلك هتجرجريني للرذيلة زى زمان
امال : هههههه لا زمان انت اللى جرجرتنى
محى : مش مهم مين جرجر مين المهم انى خلينا على اتصال ممكن
امال : اكيد ده انا ما صدقت انك رجعت تكلمنى تانى
محى : ايه هتمشى ولا ايه ؟
امال : عندى شغل
(. وطلعت ورقة وقلم وكتبت فيهم عنوانها ورقم تليفون .)
امال : ده عنوان بيتي وده رقم تليفون البيت لما تبقى فاضى كملنى بقى لانى مضطرة اقوم دلوقتى
محى : تمام خدى بالك على نفسك
(. ومشيت وفضل محى فى الكافيه شوية وبعدين مشى .)
*_____________________________________________**___________________________*
بعد كام يوم فى شقة أنس وشيرين ...
(. أنس راح جاب شيرين وولاده من عند اهل شيرين واتفق هو ونورهان انه هيبات معاهم الاسبوع ده وهيروحلها فى فترة الشغل .)
انس : نورتوا البيت
شيرين : منور بيك
انس : على فكرة انا مكنتش ببات فى البيت الا قليل
شيرين : ليه كده ؟
انس : عادى يعنى مكنتش مستريح
شيرين : واضح ان المرة دى فعلاً فرقت معاك
انس : فرقت معايا !! قصدك ايه ؟
شيرين : يعنى اول مرة احس ان احنا واحشينك لدرجة انك مكنتش بتبات فى البيت
(. أنس عيونه برقت من كلام شيرين لان واضح انها فهمت الكلام غلط .)
شيرين : هروح اغير للولاد هدومهم
انس : ماشى
انس لنفسه >> واحشنى ايه بس !! انا قولت اقولها انى مكنتش ببات فى البيت لانها سهل تكتشف ده من نفسها فقولت تجى منى انا ، واضح ان شيرين هتفهم انى بقيت فجأة بحبها
شيرين لنفسها >> لو كنت اعرف ان قعدتنا الكتيرة عند ماما هتخلى أنس يبقى كده كنت عملت كده من زمان
(. شيرين كانت فى اوضة ولادها بتغيرلهم وتنيمهم انس دخل عليها وقالها انه هينام ، شيرين نيمت ولادها وراحت عشان تنام جنب انس زى ما اتفقوا ، انس نايم وضهره لـ شيرين .)
شيرين : انس انت نمت ؟
أنس : بنام اهو فى حاجة ولا ايه ؟
شيرين : انا اسفة
انس (بيتلفت لها) : اسفه على ايه ؟
شيرين : لو زعلتك فى يوم من الايام
انس : لا ولا يهمك انا اصلاً مبزعلش منك
شيرين : ربنا يخليك ليا
(. ورمت شيرين نفسها فى حضن أنس وانس كان مصدوم ومذهول ومعرفش يعمل ايه فقرر يتظاهر بالنوم عشان ميحصلش اكتر من كده .)
شيرين : ايه يا انس لحقت تنام انس انس
انس (بيمثل انه كان نايم وصحى) : ايه يا شيرين فى ايه
شيرين : انت لحقت تنام
انس : معلش يا شيرين اصل انا تعبان خالص وعندى شغل الصبح بدرى
شيرين : بكرة السبت اصلاً ومعندكش شغل فى الشركة
انس : ايوة بس مرهق طول اليوم وعايز انام
شيرين : مرهق من ايه النهاردة الجمعه وانت معندكش شغل اصلاً
انس : عايزة ايه يا شيرين
شيرين(بتحاول تتحكم فى عصبيتها) : عايزة اقعد معاك لو مش هيضايقك
انس : لا اكيد مش هيضايقني
شيرين : تسلملى
(. وباسته فى خده ، وحس أنس انه بدأ يتورط وان علاقته بـ شيرين ممكن تبدأ تاخد شكل طبيعي ويبقى مسئول قدامها باداء واجباته الزوجيه ده غير انه هيكون مطلوب منه يقعد معاهم اطول وقت ممكن وعشان كده خلى شيرين مندمجه فى الكلام معاه وعمل نفسه نايم ولاول مرة شيرين متزعلش بالعكس باسته فى جبينه وغطته ونامت فى حضنه .)
*_____________________________________________**___________________________*
تانى يوم الصبح فى بيت طه ....
(. طه كان يوم اجازته من الشغل صحى الصبح بدرى جهز فطار لـ ولاده وله هو ومراته وصحى ولاده ودخلهم الحمام ودخل يصحى بسمة .)
طه : بسمه بسمة اصحى
بسمة : سبنى لحد ما المنبه يرن
طه : المنبه المفروض يكون رن من زمان بس انا اساساً طافيه
بسمة : ايه ده ليه كده
طه : عشان تنامى شوية قومى انا جهزت الفطار ودخلت الولاد الحمام بس مبعرفش البسهم
بسمة : بجد يا طه يا حبيبي عملت كل ده
طه : ده على اساس انها اول مرة قومى يالا عشان العيال ميتأخروش على المدرسة
بسمة : حاضر يا عم هقوم اهو
طه : ايه يا عم دى !! انتِ شغاله فى سوق العبور
بسمة : يعنى اقول حبيبي مش عاجب اقول يا عم مش عاجبك
طه : طيب قومى يا ام العيال
بسمة : ام العيال !!
طه : قومى بقى
بسمة : ايه ده الساعة ٨ الباص زمانه وجه ومشى والعيال كده اليوم راح عليهم
طه : مانا عمال اقولك قومى قومى وانتِ مكسلة
بسمة : وسع يا طه خليني اشوف العيال
(. قامت بسمه جرى عشان تلحق ولادها بس لقيتهم مش موجودين ولقيت فطار جاهز على السفرة .)
بسمة : طه فين العيال
طه : نزلوا المدرسة يا هانم عشان مامتهم كسلانه
بسمة : مانت اللى طفيت المنبه
طه : عشان تنامى براحتك انتِ تعبانه طول اليوم وانا النهاردة اجازة اشيل عنك شوية
بسمة : ربنا يخليك ليا
طه : ويخليكي ليا
(. قعد بسمة وطه يفطروا .)
بسمة لنفسها >> فيها ايه يعنى لو اقتنعت ان فعلاً مفيش حد كامل ، مين فى الدنيا بيصحى فى يوم اجازته يعمل لمراته فطار وينزل ولاده المدرسة مكانها اكيد نادراً جداً لما زوج يعمل كده اى نعم طه شايف ان ده عادى بس هو بالنسبة ليا حاجة كبيرة
طه : بقولك يا بسمة صحيح
بسمة : ايوة يا حبيبي
طه : مش نفسك تنزلى مصر
بسمة : نفسي اكيد بس مش هينفع دلوقتى خالص
طه : عشان المدارس يعني
بسمة : اكيد
طه : انا عايز اظبطها مع هشام اخويا وننزل بدرى شوية عن اول السنة
بسمة : انا شايفة انك المفروض تسافر انت او هشام عشان تطمنوا على نورهان
طه : انا عايز اعمل كده مينفعش نسيبها المدة دى كلها منشوفهاش
بسمة : طيب يا حبيبي لو عايز تسافر سافر
طه : ربنا يسهل ، مش هشام اخويا عايز ينزل مصر ويستقر هناك
بسمة : ليه كده ؟
طه : معرفش لما افضى كده ابقى اتكلم معاه وافهم منه
بسمه : ربنا يكرمهم
*_____________________________________________**___________________________*
بالليل فى بيت أنس وشيرين .....
(. شيرين وانس قاعدين بيفطروا سوا .)
شيرين : تصدق انا نفسيتى استريحت من بعد ما بدأنا نعيش حياة طبيعيه نوعاً ما
انس : فين الطبيعي فى حياتنا
شيرين : انا قولت نوعاً ما
انس : تمام
شيرين : انا قصدى ان حسيت ان محمد نظرته اتغيرت ونفسيته بقت كويسة من بعد مانت بدآت تخرجنا وتاكل معانا
انس : ربنا يصلح الاحوال
شيرين : انت مش عايز حياتنا تمشي طبيعيه ولا ايه
انس : فى حد ميحبش حياته تمشى طبيعي
شيرين : بس انت مش مساعدنى خالص
انس : نعم مش مساعدك ازاى !! انا عملتلك كل اللى انتِ عيزاه بنخرج يومين فى الاسبوع وباكب معاكم تقريباً كل الوجبات بتنامى معايا فى نفس الاوضة وبتفرح معاكوا على التلفزيون ايه تانى مطلوب منى !!
شيرين : انت شايف ان هى دى مظاهر الحياة المستقره الطبيعيه
انس : طيب قوليلي مطلوب منى ايه تانى
شيرين : فى حاجات مبتطلبش
انس : امال ؟
شيرين : بتتحس
انس : انا مش فاهم انتِ عايزة ايه مفيش حاجة بتطلبيها الا لما اعملهالك
شيرين : خلاص يا انس انت بتذلنى
انس : اصل مستغربك يعنى مفيش قناعه خالص
شيرين بعصبيه : فى ايه انا طلبت منك المستحيل دى بقت عيشة عجيبة
(. وقامت وسابته وفضل انس ميقومش يصالحها .)
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة نورهان ....
(. نورهان قاعدة بالليل لوحدها عشان انس كان بايت عند شيرين فتحت لقيته محى .)
نورهان : محى انت جاى فى توقيت زى ده ليه !!
محى : وحشتيني
نورهان : انت مسافرتش ليه !!
محى : مش هسيب مصر الا بيكي
نورهان : فوق يا محى بقى احنا اطلقنا خلاص انسى
محى : مش قادر
نورهان : محى متجيش عندى تانى
محى بعصبية : مش قادر انساكى ومش قادر ابطل افكر فيكي
نورهان : يا محى مع الوقت هتنسى
محى : انتِ بتحبيني صح ؟
نورهان : يوووه بقى
محى (مسك ايدها) : انا لسه بحبك مش قادر انسى تلت سنين من عمرى وقبلهم سنتين بحبك فيهم
نورهان : سيب ايدي ، لازم تنسى
محى : طيب تعالى نتفاهم ونبدأ صفحة جديدة
نورهان : لو حد من الجيران شافك دلوقتى هتبقى مصيبه لو سمحت متجيش هنا تانى
(. ودخلت وقفلت الباب .)
محى : ماشى يا نور بس مش هسيبك ومش هتكونى لحد غيري فاهمه يعنى ايه يعنى انتى مراتى انا وبس (ومشى)
نورهان لنفسها >> ده شارب حاجة ده ولا اتجنن (شارب ولا لحيه :D معلش الالشة كبست عليا :) )
*_____________________________________________**___________________________*
فى بيت هشام ....
(. هشام رجع يتأخر تانى بالليل فى شغله بسبب خناقاته الكتير مع نهى ، هشام رجع لقى نهى لسه صاحيه .)
نهى : حمد الله على السلامه يا حبيبي
هشام : انتِ سهرانه لحد دلوقتى ليه ؟
نهى : مستنياك عشان احضرلك العشا
هشام : بجد ؟
نهى : عندك مانع
هشام : ايه الـ ... ، قصدى تسلميلي يا حبيبتى
نهى : ثوانى ويكون الاكل جاهز
هشام : ماشى هدخل اغير هدومى
نهى : لا استنى انا هاجى اساعدك فى تغيير هدومك
(. هشام واقف مسبهل ومش فاهم ايه التغيير المفاجئ ده .)
نهى : يالا انت مالك متسمر مكانك كده ليه
هشام : نهى انتِ لسه بتحبيني زى ايام الخطوبة
نهى : انا عمرى ما بطلت احبك
هشام : لسه فى حاجة مضيقاكى منى
نهى : ده ميهمنيش دلوقتى
هشام : يعنى ايه
نهى : يعنى لما اكون انا مفيش فيا غلطة ابدأ اغلط اللى قدامى
هشام : ما شاء الله لا وكمان عقلتى
نهى : هو انا كنت مجنونه
هشام : لا يا حبيبتى مكنتيش انتِ اصلاً مجنونه
نهى : يالا بقى زمانك راجع من الشغل جعان وتعبان
هشام : طيب انتِ تساعديني فى تغيير هدومى وانا هساعدك فى تجهيز العشا انتِ برضه اكيد تعبانه طول اليوم
نهى : ربنا يخليك ليا
هشام : بحبك
نهى : وانا كمان
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة انس وشيرين ....
(. بعد ما شيرين نيمت ولادها دخلت عشان تنام .)
شيرين : انا اسفة انى اتعصبت عليك
انس : وانا اسف انى اتعصبت برضه
شيرين : يعنى مش زعلان
انس : لا مش زعلان وانتِ كمان متزعليش منى
شيرين (بتحضنه) : انا مبعرفش ازعل منك معرفش ليه
انس : بس بلاش تتعصبى تانى بقى عشان بتتحولى
شيرين : حاضر واسفة مرة تانيه
انس : مفيش اسف بينا انا جوزك
شيرين : من زمان معترفتش انك جوزى
انس : هههه بس انا جوزك وانتِ مراتى حتى لو مقولتش كده
شيرين : تمام
(. فضلت شيرين وانس يرغوا مع بعض فى كذا حاجة وفى لحظة ضعف من انس وشيرين سكتت شهرذاد عن الكلام المباح .)
بعد فترة ...
شيرين : مالك يا انس
انس بيغتصب ابتسامه : مفيش انا كويس
شيرين : شكلك مضايق
انس : حد يضايق برضه فى موقف زى ده بس يمكن عشان مرهق شوية
شيرين : انس ممكن اقولك حاجة
انس : قولى
شيرين : انا بحبك اوى (وباسته وقامت)
انس لنفسه >> ايه اللى حصل ده بس !! مكنش ينفع ده يحصل ولا علاقتنا تتحسن للدرجة دى !! انا ليه حاسس انى خونت نور انا ماعملتش حاجة حرام بس انت مبتحبش شيرين وعملت كده ارضاء لـ غريزة مش اكتر يبقى خونت نورهان ، ليه بس كل حاجة بتمشى عكس ما الواحد عايز ، طيب ما احنا بقالنا سنتين عايشين وخلاص ليه لما اتجوزت نورهان تقرر شيرين تصلح علاقتنا ببعض ، ربنا يستر بقى
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة منال ...
(. محى خرج من عند نورهان وهو فى حاله غير طبيعيه ولقى نفسه رايح على منال ، منال اول ما فتحت الباب اتخضت من شكل محى لانه كان متغير خالص .)
منال : خير يا محى مالك
محى : انا مخنوق اوى يا منال ولقيت رجلى جيبانى هنا
منال : طيب تعالى ادخل
محى : لا اصل الناس تتكلم عليكي
منال : طظ فى الناس يعنى مانت عارف انا مبعملش حساب لكلام الناس
(. بعد ما دخل .)
منال : مالك بقى
محى : وحشتيني اوى يا منال
منال : وحشتك !!
محى : يارتنى اتجوزتك انتِ
منال : اول مرة تتمنى تتجوزنى
محى : كنت صغير ومش عارف افرق بين اللى بيحبنى وعايزنى وبين اللى بيكرهنى
منال : بس انت مجوزتنيش عشان مبتحبنيش اصلاً
محى : يوم ما عرفتك مكنش هدفى خالص ان علاقتنا توصل للمرحلة اللى وصلت لها وزيي زى اى شاب فقد الثقة
منال : وانا عذراك لان ده نصيب فى النهاية
محى (بيحضنها) : انا اسف حقك عليا
منال : طيب اهدى بس هقوم اعملك حاجة تاكلها
محى : انا مش عايز حاجة غير انى ابقى فى حضنك
منال بدموع : وحشتنى اوى يا محى
محى : انتِ بتعيطي ليه دلوقتى
منال : مفيش حاجة
محى : لا بجد مالك
منال : مبحبش احس احساس الضعف ده وانا معاك ببقى ضعيفه اوى
محى : طيب ودى حاجة تزعلك
منال بعصبية وبدموع وقامت من حضنه : ايوة حاجة تزعلنى ، انت ضحكت عليا وخليت علاقتنا تطور وبعد ما اتطورت سبتنى وروحت اتجوزت واحدة تانيه وبعد تلت سنين رجعتلى اول ما كلمتنى جريت عليك زى الهبلة ودلوقتى مش قادرة اقاوم حضنك
محى : اهدى طيب اهدى متعيطيش ، حقك عليا بجد انا اسف مكنتش عارف قيمتك
منال : انت راجع ليه يا محى ؟
محى : محتاجلك
منال : بتجى لما تكون محتاجلى بس لما بحتاجلك بتهرب
محى : صدقيني مش ههرب انا معاكى اهو وتحت امرك
منال بدموع بريئة : لسه بتحبنى
محى : بحبك
منال : بجد ؟
محى : بحبك يا منال
(. وطبعاً مش هنقول وسكتت شهرذاد عن الكلام المباح لان شهرذاد مؤدبة مبتعملش حاجة حرام لكن دول مش متربيين :D ، هنقول وسقط محى ومنال فى بئر الرذيلة وقلة الادب :D .)
*_____________________________________________**___________________________*
تانى يوم فى بيت نورهان .....
(. أنس كان جاى من بره ونورهان كانت مستنياه بفارغ الصبر .)
نورهان : وحشتنى اوى يا انس
انس : وانتِ اكتر يا حبيبتى
نورهان : اتأخرت عليا
انس : معلش كان عندى شغل كتير فى الصيدلية
نورهان : ربنا معاك يا حبيبى
انس : ها عامله ايه
نورهان : واحشنى وقاعده مستنياك
انس : اممم حاسك عايزة تقولى حاجة
نورهان : حاجة مهمه جداً بس مش عارفة اتوقع رد فعلك
انس : محى تانى ؟
نورهان : لا حد اهم من محى
انس : مين !!
نورهان : ..........................
__*__*__
ارجو تتقييم الحلقة بـ تعليق
*_____________________________________________**___________________________*
بـ قلمى / آلاء الشريفى
(. لو حد عايز ينقل القصة يراسلنى على رسايل صفحة الفيس بوك .)
جميلة جدااااا جداااا
ردحذف