نص ساعة (الرابعة)

الحلقة الرابعة

سميرة : صباح ايه !! احنا بقينا العصر

ولاء : طيب سبيني انام شوية كمان

سميرة : قومى يا بت عيزاكى فى حاجة مهمه

ولاء : حاجة ايه يا ماما خير

سميرة : عيزاكى تروحى مشوار

ولاء (تقوم من النوم وتقعد على السرير) : مشوار ايه يا ماما !!

سميرة : تروحى تشوفى بنت اخوكى وليد

ولاء : نعم !! لا طبعاً انا مش هروح عند الناس دول

سميرة : ليه بقي ؟

ولاء (تقوم من السرير وتفتح الدولاب) : انتِ مش عارفه اللى بينا وبينهم وخصوصاً بقي اللي بينهم وبيني انا شخصياً

سميرة : بس لازم حد فينا يروح يطمن علي البنت ويمهدلهم ان وليد عايز يشوفها

ولاء(بتخرج هدوم) : روحى انتِ

سميرة : مش هينفع 

ولاء : ليه ؟

سميرة : عشان ابوكى لو عرف ممكن يطلقني فيها ولو قولتله اروح مش هيوافق ، انتِ كده كده بتخرجي فمعندكيش مشكله

ولاء : انتوا اشمعنى فكرتوا دلوقتي في بنت وليد ، اظن .......

سميرة : وفرى ظنونك لنفسك هتروحي ولا لا

ولاء : هدخل استحمي وافطر وبعدين اعقلها

(. وتخرج ولاء من اوضتها وتروح الحمام .)

سميرة لنفسها : يا ميلة بختك فى عيالك يا سميرة ، الا ماحد فيهم بيسمعلى كلمه

*_____________________________________________**___________________________*

فى بيت مجدى فاضل ....

(. هادى واقف فى بلكونه بتطل على النيل ، راكن على سور البلكونه وضهره للى جوه الشقة ، بيكلم فى الموبايل .)

هادى : يا ابنى والله زى ما بقولك كده الاكونت اتعمله deactivate 

صديقه : مش عارف بس تلاقى عندها ضغط شغل ولا حاجة

هادى : ضغط شغل !! ليه فاكرة نفسها هيفاء وهبى ؟

صديقه : يا عم كل واحد وظروفه وبعدين انا قولتلك كذا مره ان ملك دى شغلها كويس ولا كمان مزه

هادى(وكأن سهم وقف فى قلبه) : اسمها ايه !!

صديقه : ملك ، اسمها ملك ، صاحبى اللى تعامل معاها بيقول عليها مُزه بس هى مبتديش فرصه لحد يعرف عنها حاجة ولا بتحكى حاجة عن نفسها ولا العلاقة بتاخد شكل تانى غير المُتفق عليه ، يعني بتشتغل وبس

هادى : متعرفش اسمها ملك ايه ؟

صديقه : لا معرفش مانا بقولك مبتقولش حاجة لحد عنها

هادى : طيب هاقفل دلوقتى هكلمك تانى

صديقه : فى ايه يا ابنى 

هادى : اقفل بس

(. وقفل هادى وقعد على كرسي موجود فى البلكونه وحاول الاتصال بـ رقم ملك اللى معاه ولقاه مقفول .)

هادى لنفسه >> يعني هو مفيش ملك غيرها يا هادى ماتهدى

(. هنا يدخل المستشار مجدى البلكونه ويقعد على كرسي قصاد هادى .)

مجدى : مالك ؟

هادى : مفيش حاجة ، دماغى مشغوله شوية

مجدى : مش ناوى بقي تقدم على رسالة الماجستير

هادى : بابا انا مش عايز اخد ماجستير لمجرد ان يبقي اسمى اخدت ماجستير

مجدى : امال انت عايز ايه ؟

هادى : عايز اذاكر اكتر واقرأ كتب اكتر 

مجدى : عايز تبقي مثقف وعميق

هادى : عايز ابقي فاهم اللى انا بدرسه وهدرسه ودارسه ، مش عايز احشى معلومات وخلاص

مجدى : انت مش المفروض كنت نازل عشان تخطب

هادى : مش لما الاقى عروسه

مجدى : وانت مش لاقى !! ده مفيش اكتر من البنات

هادى : ربنا يسهل يا بابا ، ادعيلي انت بس

مجدى(وهو بيقوم) : ربنا معاك ، بس كفاية جرى ورا السراب

(. ويخرج مجدى من البلكونه ويدخل الشقة ويسرح هادى شوية لانه فهم الرساله اللى ابوه عايز يوصلهاله ، بس يقطع سرحانه دخول اخته عالية عليه البلكونه ، تدخل عالية وتقف عند سور البلكونه وتبص للنيل .)

هادى : مالك ؟

عالية : عيزاك تجى معايا مشوار

هادى : مشوار ايه ؟

عالية : عايزة اروح الجامعه ؟

هادى باستغراب : الجامعه !! ليه ؟

عالية : عايزة اروح اسأل عن الدبلومه ايه شروطها وهل الحق اعملها السنة دى ولا لا

هادى (يقوم ويقف جنب اخته) : ده تمرد على براء ولا هو عارف وموافق ؟

عاليه : عارف ومش موافق بس انا مصممه

هادى : بصى يا عالية ، اى نعم انا ضد تحكم براء الزايد فيكي بس برضه مش معنى كده انك تخسريه

عالية : قصدك ايه ؟

هادى : قصدى ان مش سهل نلاقى حد يجبنا بجد ، براء فيه عيوب زيه زى اى انسان حاولى تصلحي منه ، حاولى تكسبيه وتعرفى نقاط الضعف اللى تدخليله منها ، الحياة مينفعش تبقى شد ونتش كده لازم يبقي فيها تفاهم 

عالية بصوت مخنوق : يا هادى براء مئ عايز يبقالى وجود الا فى حياته وبيته

هادى : عشان هو مالوش وجود

عالية باستغراب : مالوش وجود !! يعني ايه ؟

هادى : يعني براء مالوش طموح ، هو خلاص خلص كليته واشتغل معندوش حتى طموح انه يتحسن فى شغله فاكيد هيقتل اى طموح ليكي

عاليه : طيب وايه الحل ؟

هادى : انك تخلقيله الطموح ، تلفتى نظره للحاجات اللى هو مش شايفها ، تصنعيله الاحلام وتشجعيه على تحقيقها والوصول ليها

عالية : وافرض منجحش ؟

هادى : يخربيت يآسك واستسلامك ، ما تحاولى يا شيخه هتخسرى ايه ؟

عالية : هايدي قالتلى كلام سخنى اوى على براء وعملت معاه مشكله كبيرة

هادى : خليكي حاطه فى دماغك ان شخصيتك مختلفه تماماً عن شخصيه هايدي ، هايدي بتحب الدراسه ومش ناويه تتجوز قبل ما تثبت نفسها وحاطه قلبها فى عقلها ده غير انها مناصره للمساواه والكلام الكبير ده ، متسبيلهاش دماغك كتير

عالية : بس هى صح

هادى : وانتِ كمان صح وانا صح ، لان كل واحد فينا بيشوف جزء محدش بيشوف الحياة من جميع الجوانب كل واحد بيشوف جانب مختلف من الحياة وبيكون صح

عالية : عملت ايه مع ملك ؟

هادى : موبايلها مقفول او مبتردش

عالية : انت فعلاً لسه بتحبها ؟ يعني قصدى لسه بتحبها بعد اللى عملته زى انها اختفت فجآة وحاجات كتير انت عارفها لا داعى من ذكرها

هادى : جايز بحبها وشايفها زوجه مناسبه ، جايز عشان هى اكتر واحدة حبتنى واخلصتلي ، جايز عشان اكتر واحدة سامحتنى مش عارف بس كل اللى اعرفه انى هموت واشوفها

عالية : بس حاول متضيعش عمرك فى انتظارها انت متعرفش عنها حاجة ولا تعرف ايه ظروفها

هادى (يبص نظرة طويله للنيل) : ربنا يسهل

*_____________________________________________**___________________________*

فى بيت محمود السلحدار .....

(. ملك كانت فى اوضتها ، لامة شعرها لفوق كالعادة ولابسه بيجامه بيتي لونها ازرق غامق ، كانت بتكلم الموبايل حاطه الموبايل فى جيبها وبتتكلم بالهاندى فرى وكانت عماله تدور على حاجة فى الاوضة وهى بتتكلم .)

هانى : انا بس بقول ان السعر عالى شوية

ملك : اللى معاهوش ميلزموش

هانى : لو سمحتى يا ملك ، بلاش الاسلوب ده

ملك : هو ده اسلوبى وبعدين انت ليه محسسنى انى باخد منك ملايين ، انا خدت ١٥٠ جنيه عُمي

هانى : ايوة بس انا لسه ببدأ حياتى و .........

ملك تقاطعه : يا عم هو انا مالى بكل ده !! تكونش خطيبي وانا معرفش كل اللى اعرفه انك خدت حقك وانا خدت حقى

هانى : طيب اعمليلي تخفيض انا بقيت زبون

ملك : وانا مابربيش زباين ، انا بعمل خدمه قصاد مبلغ مالى 

هانى : فيها ايه لو عملتيلي تخفيض 

ملك : انا اللى بعمله ده وخداه مهنه واى مهنه بيكون ليها مقابل مادى ، ولا حد كان قالك عنى انى فتحاها للناس اللى لسه بيبدأوا حياتهم

هانى : طيب ممكن اسألك سؤال

ملك : لا

هانى : ليه ؟

ملك : استاذ هانى ، رقمى معاك لو احتجتنى فى شغل بالسعر اللى انا محدداه كلمنى غير كده لا عشان مبحبش المناهدة سلام (وقفلت ملك السكه فى وشه وقالت لنفسها " اكيد هيقولى شكلك بنت ناس ومش محتاجه فلوس ليه بتعملى كده ، ناس حشريه " )

(. تقفل ملك الخط وتفضل تدور على اللى بتدور عليه ومش لقياه فـ تخرج تسأل مامتها ، تخرج ملك من اوضتها ويكون فى المقابل اوضة مُعز اخوها اللى مبتتفحتش الا للتهويه ، تمشى وتنزل سلمتين وتلاقى الريسبشن فاضى مفهوش فريال او مليكه ، تنزل السلميتن وتمشى ناحيه اليمين فى طريقها لـ الجناح بتاع مامتها وباباها ، المكون من اوضة نوم وحمام وريسبشن صغير فيه انتريه بسيط وتلفزيون وتلاجه صغيره ، تدخل ملك تلاقى مليكه لوحدها قاعدة على الارض وماسكه الايباد بتاع ملك بتلعب فيه ، تبصلها ملك بصة خلت مليكه تقريباً فقدت القدرة على الحركه والتنفس من الخوف ، خدت ملك منها الايباد .)

ملك بزعيق : انتِ مين قالك تاخديه ؟ جبتيه منين اصلاً

- مليكة قامت من الخضة ووققت

ملك : اخر مرة تاخدى حاجة من حاجتى فاهمه

- طلعت مليكه تجرى ناحيه الحمام الملحق بالجناح وخبطت ونادت على فريال "ماما مامى" 

ملك : دى الشاشة مكسورة !! (بزعيق اكتر) انتِ اللى كسرتيها صح

- مليكه من الخضه والخوف عيطت بجد ، لذلك اتخضت عليها فريال وخرجت من الحمام رغم انها مكنتش كملت الدُش بتاعها

فريال تشيل مليكه وتحضنها : ايه يا ملك فى ايه ؟

ملك : فى انها خدت الايباد من ورايا وكمان كسرت الشاشة

فريال : هى مخدتهوش انا اللى جبتهولها عشان تتلهى فيه عشان اعرف ادخل استحمى مانتِ لو انسانه كويسه كنت سبتها معاكى

ملك : الشاشه اتكسرت

فريال : ما تتكسر ولا تدغدغ ولا تروح فى ستين داهيه ، دى عيله صغيره خلي عندك رحمه وبعدين انا اللى كسرتها ، وقع من ايدي وهصلحهولك يا ستى قال يعني جايباه من جيبك

ملك : لو سمحتى يا ماما ، اخر مره تفتشى فى حاجتى او تاخدى حاجة من بتاعتى من غير ماعرف ، شايله هم الست هانم هاتيلها واحد ماشى

(. وخرجت ملك من الاوضة من غير ما تسمع امها هتقولها ايه ، ملك كانت متعصبه جداً رغم محاولاتها الكتير فى انها تبان هادية وبارده ولكنها احيان كتير بتفشل ، دخلت ملك اوضتها وقفلت على نفسها وقعدت على سريرها وضمت ركبتيها ودفنت راسها بينهم ولاول مرة من فترة طويله تستسلم لدموعها ، فضلت تبكى بحرقه شديدة من غير ما تعرف سبب عياطها او يمكن لكتره الاسباب محاولتش توصل لسبب ، شدت ملك سيجاره من علبة السجاير وجابت الطفاية وفضلت تشرب بشراهه وتعيط بطريقة رهيبه كأنها محوشه عياط خمس سنين ، الموبايل رن بـ رقم غريب ، ملك مركزتش فى الرقم كأنها كانت مستنيه الاتصال ده وردت على طول على اساس انه يزن .)

ملك : ايوة يا يزن

هادى : يزن !! دى يبقي مين بقي ؟ حبيب ولا صديق ولا زبون

ملك (تحط السيجاره فى الطفاية) : مين ؟

هادى : ناسيه صوتى ولا عامله نسياه

ملك(بتمسح دموعها) : هادى !!

هادى : ايوة يا ملك ، هادى اللى رمتيه ومسألتيش فيه ولا حتى نهيتي ارتباطك بيه بشكل كويس

ملك : انت ايه اللى فكرك بيا ؟

هادى : هو انا كنت نسيت اصلاً !! ولا انتِ فاكرة  ان كتر السنين دى هتنسيني او انك هتعرفى تهربى منى

ملك : انت بتكلمنى كده ليه ؟

هادى : عيزانى اكلمك ازاى ؟ انتِ عملتى فيا كده ليه ؟ ليه يا ملك تعذبيني وتتعبيني كده

ملك : وانت معذبتنيش ؟ متعبتنيش قبل كده !! مخونتنيش يا هادى 

هادى : انتِ مش لاقية حاجة تقوليها يا ملك لان اخر ست شهور قبل ما تختفى كنا كويسين مع بعض ، كنا بدأنا صفحة جديدة سوا 

ملك : انت عايز ايه ؟

هادى : عايز اشوفك ممكن ؟

ملك : لا

هادى : لا ليه ؟

ملك : هادى ، احنا اللى بينا خلاص انتهى ، بلاش نصحى الماضى من الموت

هادى : انتِ سيبتى الالسن وبقيتي بتدرسي فلسفه ، الكلام ده مينفعش انا ماصدقت اوصلك

ملك : ليه !! مش انا سيبتك ، مش انا وحشه وسيئه وغداره ، راجعلى تانى ليه ؟

هادى : لسه بحبك يا ملك ، والله العظيم بحبك ومش زى الاول بل اكتر بكتير

(. اتصدمت ملك صدمه كبيره بسبب ان هادى اعترفلها بـ حبه ، دقات قلب ملك كانت بتدق زى عقرب الثوانى ، ووشها احمر وجسمها اتنفض من الخضة والارتباك والصدمه ، الاغرب ان ملك رغم صدمتها ابتسمت ، مكنتش عارفه تفسر الابتسامه دى هل عشان هادى لسه بيحبها ولا عشان بقالها كتير محستش الاحساس ده الغريبة ان ملك بقالها سنين مبتسمتش ابتسامه صادقة كده ، كل ده حصل لـ ملك فى الثوانى ما بين ما هادى قالها انه بيحبها وما بين ما ردت عليه .)

هادى : ملك انتِ سمعانى ؟

ملك : آه

هادى : لسه بتحبيني ولا فى حد تانى ؟

ملك : هادى ، انا هعتبر ان المكالمه دى محصلتش وانك مكلمتنيش

هادى : ليه يا ملك ؟

ملك : معدش ينفع يكون فى حاجة تربطنا

هادى : ملك انا من حقى افهم 

ملك : تفهم ايه ؟

هادى بعصبيه : افهم اى حاجة ، افهم ليه سبتيني زمان وليه مينفعش حاجة تربطنا دلوقتى

ملك بصوت مخنوق : متضغطش عليا بقي اكتر من كده حرام عليك

هادى : انا اللى حرام عليا !! انتِ بجد ولا خيال

(. هنا خبطت مليكة خبطه مش مسموعه على باب اوضة ملك وفتحت الباب ودخلت .)

مليكة : مامى مامى مامى

ملك لـ هادى : ثوانى يا هادى (لـ مليكة) عايزة ايه

هادى لنفسه >> مامى !!

- اتكلمت مليكة كلام مش مفهوم اوى بس هى كانت بتعتذر لـ ملك بس لان ملك تقريباً مبتشوفهاش فـمفهمتش

ملك : بتقولى ايه مش فاهمه

- كررت مليكة نفس الكلام بنفس الاسلوب

ملك : يوووه انا مش فهماكى استنى شوية ممكن

(. طلعت مليكة على سرير ملك ووقفت ورا ضهرها وفكتلها شعرها وفضلت تلعب فيه كأنها بتسرحه وملك مضايقه من ده جداً بس مش عايزة تزعقلها قدام هادى .)

ملك : ايوة يا هادى معاك

هادى : مين دى !! بنتك ؟

ملك : بنتى ايه انت اهبل 

هادى : دى بتقولك مامى

ملك : دى اختى الصغيره وهى بتقول لـ اى ست ماما او مامى واى راجل بابا او بابى

هادى : ومامتك خلفت بعد العمر ده كله ؟

ملك : اختى من الاب بس يا هادى ، باب اتجوز من تلت سنين وخلفها ومامتها ماتت 

هادى : تمام

ملك : انا هقفل يا هادى وياريت متحاولش تتصل بيا تانى

هادى : ملك انتِ ليه بتعملى كده

ملك : باختصار مش انا البنت اللى عرفتها من سنين ، مش انا ملك الطيبه الرقيقة البريئه ، انا اتغيرت قطر الزمن عدى عليا وداسني

هادى : انا مش فاهم حاجة

ملك : انا مضطره اقفل . سلام

(. وقفلت ملك مع هادى وقفلت الموبايل خالص واتلفت لقيت مليكه ماسكه علبة السجاير ومطلعه منها كذا سيجاه وبتحطها فى بوؤها .)

ملك بزعيق : انتِ بتعملى ايه

- اتخضت مليكه ورمت السجاير من ايدها

ملك : اياكى تعملى كده تانى والا هقطعلك رقبتك

- خافت مليكة من تعابير وش ملك الشرسه فـ خبت وشها بـ ايدها وعيطت

(. صعبت مليكة على ملك لانها بيبان عليها الخوف منها جداً ودموعها وخوفها بيكونوا صادقين .)

ملك : خلاص متعيطيش 

- شالت مليكة ايدها من على وشها

ملك : خلاص بقي بس متعمليش كده تانى ماشى

مليكة : آتر (حاضر)

ملك : براڤو

- صقفت مليكة لنفسها لان مخها رابط كلمة براڤو بالتصقيف بس ملك مفهمتش هى بتصقف ليه ، مليكة متعوده انها لما تعمل حاجة كويسه الكل يصقفها ، لذلك قررت تنبه ملك بانها تمسكلها ايدها وتقول "ااڤو" 

ملك : مش فاهمه

مليكة : ااڤو

ملك : يووووه بقي يا مليكه

مليكة : مامى مامى ااڤو

- فهمت ملك وصقفت لـ مليكة وفضلت مليكة تصقف هى كمان

(. لمت ملك علبه السجاير ولمت اللى وقع على الارض ، قامت ملك من على الارض لقيت مليكه ممدده على سريرها وواخده وضع النوم فـ نامت ملك جنبها ، كانت ملك ناحية اليمين ومليكة ناحية الشمال وهما الاتنين نايمين على ضهرهم ، بمجرد ما نامت ملك دخلت مليكة فى حضنها ، كانت ملك نايمه على ضهرها ومليكه على جنبها وراسها على صدرها وايد مليكه على بطن ملك وكانت مليكة عمالة تطبطب علي ملك بالايد دى وراحت مليكة فى النوم فى حضن ملك لاول مرة من يوم ظهور مليكة فى عيلة محمود السلحدار .)

(. فى الجهة التانيه كانت فريال بتدور على مليكة فى الشقة كلها مش لقياها وطبعاً اخر حاجة تتوقعها انها تلاقيها فى اوضه ملك ولما قررت تدخل عند ملك كانت بعد ما فقدت اعصابها وداخله لـ ملك عشان تخليها تدور معاها .)

- تفتح فريال الباب من غير ما تخبط : ملك تعالى معـ.............. 

(. لسه مكملتش الكلمه لقيتهم نايمين وحاضنين بعض ، المنظر ده مشافتهوش فريال من يوم ما جت مليكة فـ عشان كده دموعها نزلت من الفرحه ، وخرجت فريال وراحت الريسبشن وقعدت على اقرب كرسي وعيطت ورجعت بذكرياتها .)

                                                                    FLASH BACK

(. ملك فى اوضتها نايمه على ضهرها مبتتكلمش وباصه للصقف ، مبتعملش حاجة غير انها بتتنفس ، تدخل فريال الاوضة على ملك وهى شايله مليكة وعمرها لسه تلت اسابيع .)

فريال : ملك 

- ملك ساكته

فريال : انتِ زعلانه من مين ؟ من باباكى ولا منى عشان موقفتلوش ؟

- ملك ساكته

فريال : طيب سواء منى او بابا البنت دى ذنبها ايه

- ملك ساكته

فريال : يا بنتى .....

ملك تقاطعها : خديها واخرجى بره بعد اذنك

فريال : طيب شوفيها ، جربي تاخديها فى حضنك

ملك : مش عايزة

فريال : هقولك كلمتين وفكرى فيهم كويس ، البنت دى انا وابوكى مش هنعيشلها العمر كله ، يعني فى النهايه ملهاش الا انتِ ومُعز

(. تنام ملك على جنبها بحيث انها تدى ضهرها لـ امها .)

فريال بتنهيدة : ربنا يهديكى يا بنتى

*_____________________________________________**___________________________*

فى بيت عادل السلحدار ....

(. وائل ووليد قاعدين بيلعبوا بلايستيشن فى اوضتهم ، يظهر تلفزيون فى اخر الاوضة وقاعدين على شلتتين وبيتكلموا اثناء اللعب .)

وائل : انا لو منك اتجوز هيام

وليد : اشمعنى بقى ؟

وائل : اولاً بتحبك وعارفه كل ظروفك وموافقه عليها ، ثانياً هتغير مجرى حياتك

وليد : قصدك هتفك النحس صح

وائل : سميها زى ما تسميها

وليد : هو مش الجواز ده المفروض الحب فيه يكون متبادل

وائل (يدوس pause ويبص لـ وليد) : طيب قولى انت خدت ايه من الحب ؟

وليد بتنهيدة شقت صدره : وجع القلب

وائل : ومشاكل وفضايح وضياع مستقبلك ودمار حياتك

(. يقوم وليد يروح عند سريره ويقعد ناحيه الكومدينو ويطلع من الدرج سيجاره ويولعها ويمدد على السرير .)

وليد : طيب اعمل ايه اذا كنت مش شايف غير ملك ، مش قادر احس واحده غيرها ، مش متخيل انى ممكن المس واحده غيرها

وائل : وتفتكر ملك عامله زيك دلوقتى ؟

وليد : مش عارف

وائل (يقوم ويقعد على سرير اخوه) : انت اهبل يالا ، انت فاكر ان ملك فكراك اصلاً

وليد(يقوم ويقعد ويدي ضهره لاخوه) : خلاص بقي يا وائل فكك من ام الموضوع ده ، انا بتعب منه

وائل (يروح ناحيه البلايستيشن) : ده على اساس انى لو سكت انت بتستريح ومبتكونش تعبان

وليد(ياخد نفس من السيجاره ويطلعه ويطلع فيه كل خنقته ويقول بصوت شبه مسموع) : ملك عامله زى السرطان ، لو دخلت جسم البني ادم مبتطلعش الا بموته

وائل : ايه التشبيه الغريب ده ؟؟ هى كانت وحشه اوى كده ؟

وليد : مش عارف ، بس حب ملك لما بيصيب حد بيكون عامل زى المرض المزمن مبيروحش اخره الموت

وائل : تعالى كمل الماتش بدل تشبيهاتك العجيبه دى

(. يطفى وليد السيجارة ويسرح ويعرف وائل ان وليد دخل جوه دايره ذكرياته .) 

                                                                    FLASH BACK

(. على باسطة السلم اللى بتطلع للدور التانى يقف ملك ووليد قصاد بعض وكان باين حدة النقاش على ملامحهم .)

وليد بعصبيه : انا مش فاهم المفروض اعملك ايه اكتر من اللى بعمله

ملك : وهو انا كنت طلبت منك ايه ؟

وليد (يقف قصاد ملك وعيونه فى عيونها) : ملك انتِ بتحبيني ؟

ملك : انا بقى اللى دلوقتى مش فاهمه انى المفروض اقولها كام مره

وليد : طيب فهميني ليه كل ده بتعمليه فيا 

ملك : بلاش نخسر بعض على حاجة تافهه زى دى

وليد : حاجة تافهة !! انتِ شايفه كده

ملك : انت شايف غير كده ؟

وليد بعصبيه (يديها ضهره) : انا تعبت ، جبت اخرى معاكى ، مش عارف ارضيكي ازاى (يتلفت) مش عارف اصلاً انتِ عايزه ايه (ويقعد على اول سلمه فى سلم النزول) مش عارف ليه غاويه تعذبيني وتتعبيني كده

ملك : انت اللى تاعب نفسك ، انت اللى مش عايز تريح نفسك وتريحني ، انت لو تعبان فانا تعبانه اكتر منك

وليد (يبصلها وهو قاعد) : امشى يا ملك 

ملك : مش همشى الا لما نتفق

وليد : بقولك امشى يا ملك ، اطلعى شقتكوا

ملك : مش همشى يا وليد

وليد (يقف) : خلاص همشى انا (ونزل وليد السلم وملك بتنادى عليه)

يفوق وليد من ذكرياته ويقول >> يارتني يومها ما مشيت

*_____________________________________________**___________________________*

فى احدى الكافيهات ....

(. ولاء نزلت راحت كورس بس هى زوغت من الكورس وراحت تقابل دياب .)

دياب : انتِ مالك يا بنتى وشك مخطوف كده ليه

ولاء : انا حاسه اللى بنعمله ده غلط

دياب : غلط ليه !! احنا قاعدين فى مكان عام اهو والناس كلها حوالينا الشيطان مش ثالثنا ولا حاجة وقاعدين بـ احترامنا

ولاء : بس من ورا اهلى

دياب : وانا قولتلك انى مستعد اتقدملك من سنة فاتت بس انا حابب اننا نعرف بعض ، ده جواز ومستقبل مش سلق بيض

ولاء : طيب افرض وائل عرف ، انت عارف لو وليد بس شافنى واقفه معاك هيعمل فيا ايه

دياب : طيب انتِ دلوقتى شايله هم وليد ولا وائل

ولاء : الاتنين 

دياب : عيزانى اتقدملك امتى ؟

ولاء : مش فاهمه

دياب : مش فاهمه ايه !! الكلام واضح عيزانى اتقدملك امتى ؟ اتكلم مع وائل امتى

ولاء : بسرعه كده

دياب : عشان تبقي مستريحه

ولاء : طيب انا عندى فكره 

دياب : قولى 

ولاء : انت تخطبنى بعد ماخلص السنه دى بس طول الفترة دى منتقابلش 

دياب : نعم !! لا طبعاً ، انا مقدرش يعدي عليا يوم من غير ماشوفك

ولاء : انت بجد بتحبنى ؟

دياب (يقوم من الكرسي اللى قصادها ويقعد فى الكرسي اللى جنبها) : انا بموت فيكي مش بحبك بس

- تتكسف ولاء ومتردش

دياب (بنظره حب لـ ولاء) : بحب كسوفك ده اوى ، بيزيد جمالك

ولاء : طيب كفاية بقي 

دياب : كفايه ايه ؟

ولاء : كفاية كلام رومانسى

دياب : لا انا مش هـ كفاية الا لما اسمعها منك

ولاء : هى ايه دى ؟

دياب : متستهبليش ، انا كل ده عايزها تجي منك بس انا هموت واسمعها

ولاء : طيب هبقي اقولك فى التليفون

دياب : هسمعها دلوقتى ماليش دعوه

ولاء : عشان خـاطـرى خليها فى المـوبـ..........

دياب يقاطعها : خاطرك غالى عندى بس برضه هسمعها دلوقتى

ولاء : يووووه

دياب : يالا حاولى هتلاقيها بتطلع بسهوله

ولاء : بـ......... (وتسكت)

دياب : هاا يالا هانت اهيه فاضل تلت حروف

ولاء بكسوف ووش احمر : بحبك

دياب : ياااااه اخيراً ، وانا كمان بحبك اوى

ولاء (تبص الناحيه التانيه) : طيب خلاص بقي

دياب : ماشى عشان خاطرك

*_____________________________________________**___________________________*

بعد كام يوم فى بيت محمود السلحدار ....

(. ملك كانت بتاخد دش خرجت لقيت مليكه نايمه على سريرها ، ملك كعادتها اضايقت من وجود مليكه فى نفس المكان اللى هى فيه .)

ملك : يا ماما ، ماما

فريال تجى : فى ايه يا ملك ؟

ملك : تعالى خدى مليكه من هنا 

فريال : ما تخليها نايمه

ملك : انا مش عيزاها عندى

فريال : انتوا مش كان ربنا هداكوا يا بننى

ملك : هو انا عشان مرضتش اكسر نفسها هتسوقوا فيها

فريال تشيل مليكة : ربنا يهديكي ويبعد عنك الشيطان اللى راكبك ده

(. تلبس ملك هدومها وتفتح موبايلها اللى بقاله ايام مقفول ، تلاقى اتصالات كتير منهم رقم هادى ورقم يزن ، ولقيت رساله من هادى مضمونها " ملك ، انا جيت من دبى مخصوص لمجرد انى ادور عليكي ، ملك انا كنت بموت من غيرك ، نفسى افهم ليه مش عايزه تفهمى ده " .)

تعلق ملك على الرساله بينها وبين نفسها : اااااه يا هادى ، لو بس تفهم ان من عاشر المستحيلات نكون مع بعض خصوصاً بعد اللى انا وصلتله

(. تاخد ملك اللاب وتقعد فى البلكونه و تفتح ملك الاكونت كالعاده وتلاقى رسايل كتير بتشكر فيها وفى شغلها وضميرها وفيها كذلك معاكسه ليها ، كانت ناويه ملك تاخد شغل جديد بس قعدت تفكر شوية مع نفسها وبعدين سابت اللاب على الترابيزه وقامت فتحت الدولاب ، وطلعت منه ربطتين فلوس ربطه ميات وربطه خمسينات ، عدت الفلوس وقالت لنفسها "اووف لسه محتاجه اشتغل ، ملعون ابو دى شغلانه" ، تفتح فريال الاوضة على ملك من غير ماتخبط على غير عادتها تتخض ملك وتقع الفلوس من ايدها ، تقف فريال عند باب الاوضة لانها كذلك اتلخبطت ، فضلوا واقفين قصاد بعض يبدلوا نظراتهم بين الفلوس اللى على الارض وبين بعض .)

اشوفكم الحلقة الجاية

ارجو التقييم بـ تعليق :)

*_____________________________________________**___________________________*

بـ قلم / آلاء الشريفى

(. لو حد عايز ينقل القصة يراسلنى على رسايل صفحة الفيس بوك .)

www.facebook.com/sh5abyt.bnoota

sh5abytalaa.blogspot.com

www.wattpad.com/alaaelsherifi