الحلقة الثامنة عشر
فى مستشفى دكتور عبد الوهاب ...
(. وداد دخلت على حبيبة لقيتها مغمى عليها خدوها وراحوا بيها المستشفى ، كشف عليها عبد الوهاب وخرج ووشه باين عليه القلق والتوتر .)
وداد : حبيبه مالها ؟
عبد الوهاب : هتبقي كويسة ان شاء الله
وداد : فى ايه يا عبد الوهاب ؟ ايه اللى حصل
عبد الوهاب : حبيبة ادمنت
وداد : ايه !!
عبد الوهاب : انا عملت لها تحليل دم ولقيت فى دمها نسبة مخدر
وداد : يا نهار مش فايت !! مخدرات
عبد الوهاب : هى كانت بتاخد مهدئات
وداد : هى كانت طول النهارد تبلبع فى ادويه طول النهار
عبد الوهاب : انا عرفت انها بتاخد مهدئات وفضلت تتدرج لحد ما خدت مهدأ قوى جداً يعتبر مخدر وميتصرفش الا بـ اذن الطبيب
وداد : وهى كانت بتجيبه ازاى
عبد الوهاب : مش هى المشكلة دلوقتى ، المشكله انها لازم تتدخل مصحة وتتعالج
وداد : مصحة !! هي وصلت للدرجة دى
عبد الوهاب : ايوة ، لو سيبناها اكتر من كده جايز الموضوع يتعقد اكتر من كده ومنقدرش نسيطر عليه
وداد : طيب وهى هتوافق تدخل مصحة
عبد الوهاب : ده غصب عنها مش بمزاجها
وداد : طيب يا عبد الوهاب اللى انت شايفه صح اعمله
__**__**__**__
(. سابها عبد الوهاب ودخل على حبيبة .)
عبد الوهاب : انتِ مزهقتيش ، متعبتيش
حبيبة : مش فاهمه
عبد الوهاب : واحدة غيرك بعد اللى حصلها كانت المفروض متهوبش ناحية المستشفيات تانى الا كـ طبيبة مش مريضة
حبيبة : معلش ممكن نأجل اى نقاش دلوقتى وتتصل بـ جمال اخويا تخليه يجبلي الدوا بتاعى
عبد الوهاب : قوليلى اسمه ايه وانا اجيبهولك من صيدلية المستشفى
حبيبة : هاا !! لا مانا عندى فى البيت كتير
عبد الوهاب : ماتلفيش وتدورى يا حبيبة ، انا مش فاهمه انتِ ازاى هتكونى دكتورة
حبيبة : فى ايه يا عمو ، حضرتك بتكلمنى كده ليه ؟
عبد الوهاب : عشان انتِ اتهبلتى فى نافوخك ومبقتيش عارفة بتتصرفى ازاى
حبيبة : الله هو فى ايه ؟
عبد الوهاب : من سنتين قولتى انك بتاخدى المروفين عشان التعب اللى بتحسي بيه ومبتقدريش تقاومى قولنا ماشى ، لكن دلوقتى تاخدى مهدئات ومنومات وتدخلى فى مرحلة الادمان بدون اى مبرر ليه ؟
حبيبة : بدون مبرر !! كل اللى بيحصل فيا ده وتقولى بدون مبرر
عبد الوهاب : ايه اللى حصلك ، فى ناس غيرك بتموت من البرد والجوع ، انتِ شيلتى الرحم اه بس فى ستات بتخلف تلاته واربعه ويروحوا منها فى حادثة واحده (بزعيق) انتِ مش عايزه تحمدى ربنا ليه !!
حبيبة بدموع : والله العظيم رضيت وحمدت ربنا ومكنتش معترضة خصوصاً ان ربنا عوضنى بـ فرحة (بزعيق) بس ليه فرحة تروح منى !! ده مش ظلم
عبد الوهاب : انا مش هدخل معاكى فى نقاش عشان انتِ زودتيها ، بس اعملى حسابك انتِ هتدخلى مصحة عشان تتعالجى من الادمان
حبيبة : مصحة ايه !! انا موصلتش للمرحلة دى
عبد الوهاب : لا وصلتي وانا اللى احكم مش انتِ
حبيبة : يا عمو ، هاتولى فرحة وانا هبقي كويسة وهبطل المهدئات والمنومات دى
عبد الوهاب : هتروحى مصحه يا حبيبة وابوكى وامك موافقين
(. خرج عبد الوهاب من عند حبيبة وطلب من وداد تقعد معاها ومتسيهاش تحت اى ظرف عشان متهربش .)
*_____________________________________________**___________________________*
فى بيت تحسين (اهل وسيم) ...
وسيم : مالها فرحة يا ماما ؟
شاديه : انا مش عارفة يا ابنى مالها بتعيط كتير كده
وسيم : اكيد امها وحشتها
شادية : يمكن عشان لسه متعودتش علينا
وسيم : بكرة تتعود
شادية : انا كنت عايزة اقولك على حاجة
وسيم : حاجة ايه خير ؟
شاديه : هى رواء الله يرحمها ملهاش اخوات
وسيم : اه ليها اخت واحدة
شادية : مش حبيبة اللى فرحة طول النهار تقول اسمها
وسيم : اه هى
شادية : طالما بنتك متعلقه بيها وهى بتحب بنتك ما تتجوزها
وسيم : اتجوز !! انا اتجوز بعد رواء !!
شادية : وفيها ايه ؟
وسيم : لا طبعاً مقدرش
شاديه : ليه يا ابنى انت لسه صغير مش معقول هتعيش عمرك كله عازب
وسيم : انا هـ اعيش لـ فرحة وبس
شادية : فرحة نفسها محتاجه ام وانا مش هعشلك العمر كله
وسيم : بصى يا ماما مش وقته ، انا اصلاً هربت منهم عشان فرحة تتخلص من تعلقها بـ حبيبة
شادية : بس خليك عارف ، مينفعش تعيش لوحدك ، مينفعش يبقي عندك ٢٨ سنه وتبقي من غير زوجة واسره
وسيم : ربنا يسهل يا ماما
*_____________________________________________**___________________________*
فى الامارات ....
(. عبد الله وعبد الوهاب بيتكلموا فى الموبايل .)
عبد الله : لا يا عبد الوهاب مصحة ايه اللى البنت تدخلها
عبد الوهاب : صدقنى يا عبد الله هى مش هتفوق الا اذا دخلت مصحه
عبد الله : بس هى مش مُدمنه للدرجة دى
عبد الوهاب : بنتك مش مجرد انها محتاجه تتعالج من ادمانها لـ المخدر ده لا دى كمان محتاجة اعادة تقوم نفسي
عبد الله : انت عايز تطلع البنت مُدمنه وكمان مجنونه
عبد الوهاب : انت دكتور ومثقف وفاهم وعارف ان بنتك مش مجنونه ، هى بـ تمر بـ اذمه نفسيه ومحتاجة تتعالج عشان الموضوع ميتفاقمش وساعتها الوضع هيبقي حرج جداً
عبد الله : طيب مش لازم مصحة ، انت مش عندك قسم نفسى فى المستشفى
عبد الوهاب : ايوة بس ده مجرد شوية استشارات على دكاترة بيدوا ناس مضادات للاكتئاب
عبد الله : بص احبسها عندك فى المستشفى او احجزها يعني ، وعالجها عندك
عبد الوهاب : ايوة بس ........
عبد اللله : اعمل فيها اللى انت عاوزه طول ما هى عندك فى المستشفى لكن بنتى متدخلش مصحة نفسيه اطلاقاً
عبد الوهاب : ليه يا عبد الله الجهل ده ، ليه بتتعامل زى عامه الناس ان المصحة النفسيه مكان للمجانين
عبد الله : بص يا عبد الوهاب انا بحافظ على بنتى وسمعتها ، انتوا فى مصر يعني هى دخلت لـ علاج الادمان من مهدأ الناس هتقول انها بتاخد مخدرات
عبد الوهاب : ما طز فى الناس يتحرقوا
عبد الله : انا مبفكرش كده ، ممكن لو سمحت تعمل اللى انا عايزه
عبد الوهاب : زى ما تحب
عبد الله : وعلى فكرة ده مش جهل منى ، بس مش انا اللى هغير معتقدات ومبادئ المجتمع على حساب بنتى
عبد الوهاب : تمام زى ما تحب
(. وقفلوا مع بعض وجه حسام .)
حسام : كنت عايز اطلب من حضرتك طلب
عبد الله : حضرتى !! طلب ايه خير
حسام : انا عايز أأجل جوازى
عبد الله : فكرنى بس هو المفروض امتى ؟
حسام : فى شهر عشرة الجاى
عبد الله : وعايز تأجلوا ليه ؟ فى مشاكل بينك وبين روان
حسام : لا
عبد الله : طيب عايز تأجله ليه
حسام : عايز أجله لحد ما اقدر اجمع انا تمن الشبكة وتمن العفش وتمن الفرح
عبد الله : وانا روحت فين ؟
حسام : معلش انا عايز اعمل كل حاجة تخصنى بـ نفسي
عبد الله : اممم يعني مش عايز منى حاجة
حسام : انا مقولتش كده
عبد الله : بص يا حسام ، كونك مُتجاهلنى وواخد موقف منى بقالك شهر وانا ساكت ده مش معناه انى مش فاهم ، كونك برضه بقالك شهر مقولتليش يا بابا وكل كلامك بـ حضرتك ولو سمحت وبعد اذنك وكلام الرسميات ده يبقي انا كده مبقتش ابوك ، لا انا ابوك بمزاجك او غصب عنك ، سواء قبلت ده او رفضته
حسام : انا مكنش قصدى ...............
عبد الله يقاطعه : انا سايبك بمزاجك لحد ما تفوق من الصدمه او تتقبلها وقولت اكيد مش فى يوم وليلة ، بس لاما تقبلنى كـ اب فى كل حاجة لاما ترفضنى فى كل حاجة
حسام : يعني ايه
عبد الله بعصبية : يعني لاما نكسر الحاجز ده ونكمل حياتنا طبيعي انى ابوك وانك ابني لاما تتبرأ منى وزى مانت مش عايزنى اعملك فرحك او اساعدك فيه ، يبقي تسيب الشقة دى والشقة اللى فى مصر وتسيب العربيه اللى انا اشتريتهالك وتسيب كل حاجة جبتهالك لانك مش معترف انى ابوك
حسام : نعم !!
عبد الله : هو ده اللى عندى ، لا ابيض لا اسود ، انا مش ابوك بمزاجك او وقت ما تبقي عايز منى حاجة
(. اتصدم حسام من كلام ابوه وطريقة كلامه معاه فـ سكت ، وعبد الله مشى وسابه .)
عبد الله (وقف واتلفت) : بس حتى لو اخترت انى ابقي مش ابوك فـ انت برضه هتفضل ابنى وصاحبى ، انا جايز اكون فى اول حياتى غلطت ونكرتك بس معملتش زي ابهات كتير سابوا اولادهم لـ امهاتهم او الشارع عشان يربيهم (ومشي)
*_____________________________________________**___________________________*
فى مستشفى دكتور عبد الوهاب ....
حبيبة : ماما ممكن موبايلك
وداد : اهو اتفضلى
حبيبة : عايزة اكلم الموبايل
وداد : هتكلمى مين ؟
حبيبة : مارى
وداد : خدى يا حبيبتى
(. مسكت حبيبة الموبايل وبدأت تضرب الرقم .)
وداد : تحبى اخرج فى الريسبشن عشان تتكلمى براحتك
حبيبة : انا مش هتكلم فى حاجة سر
وداد : طيب انا هخرج اقعد بره وانتِ خدى راحتك
(. خرجت وداد قعدت فى استقبال الجناح واتصلت حبيبة بـ الياس .)
الياس : الو
حبيبة : ايوة يا الياس انا حبيبة
الياس : انتِ فين يا حبيبة ورقم مين ده
حبيبة : ده رقم ماما ، انا فى المستشفى
الياس : مستشفى !! ليه يا حبيبتى مالك
حبيبة : حكت له اللى حصل
الياس : ليه يا حبيبة عملتى فى نفسك كده
حبيبة بدموع : انا محدش حاسس بيا يا الياس ، انا بموت
الياس : بعد الشر عليكي يا حبيبتى
حبيبة : والله بموت يا الياس ، انا فعلاً مش قادرة اعيش من غير فرحة
الياس : بس ربنا عايز كده
حبيبة : وليه ربنا بياخد منى كل حاجة بحبها
الياس : استغفرى ربنا مينفعش تقولى كده
حبيبة : انا تعبت وفاض بيا ، يارب اموت بقي
الياس : طيب اهدى بس يا حبيبة
حبيبة : انا هادية جداً اهو بس انا خلاص مبقتش عايزة اعيش مش عارفة ربنا سايبنى فى الدنيا ليه
الياس : محدش فينا مالوش لازمه فى الحياة
حبيبة : انا ماليش لازمه ، انا هعيش اعمل ايه فى الدنيا دى ، لا انا عارفه اكمل دراستى ولا انا عمري هخلف واعمر الارض
الياس : ليه اليأس ده ، مش كل حاجة الجواز والخلفه ، ممكن تتفوقى فى دراستك وتفيد بلدك ونفسك
حبيبة : والنبى سيبك من الكلام ده علشان مش هيجيب معايا نتيجه
الياس : انتِ لازم يبقي عندك امل اكتر من كده ، احنا عايشين عشان عندنا امل
حبيبة : انت عندك امل وعندك مستقبل لكن انا معنديش حاجة لا امل ولا مستقبل
الياس : طيب سيبك من الكلام ده دلوقتى ، انتِ المفروض هتعملى ايه
حبيبة : عمو عايز يحطنى فى مصحة
الياس : ربنا يكمل شفاكى على خير يا حبيبتى
حبيبة : انا هقفل دلوقتى تقريباً عمو وماما جايين هنا
الياس : طيب يا حبيبتى طمنيني عليكي كل ما تبقي عارفه
حبيبة : حاضر
الياس : انا بحبك اوى
حبيبة : وانا كمان بحبك
(. وقفلوا مع بعض ودخل عبد الوهاب و وداد .)
عبد الوهاب : ابوكى مرضاش انك تدخلى مصحه
حبيبة : يا حبيبي يا بابا
عبد الوهاب : بس قال انك هتتحجزى هنا وهتتعالجى هنا
حبيبة بعصبية : انا مش مجنونه ولا مُدمنه ، انتوا اللى عايزين تجنونى
وداد : ممكن تهدى !!
حبيبة : مش هـ اهدى اللى لما تسبونى فى حالى انا مش مجنونه
(. هنا دخل دكتور تانى اسمه رامز ، دكتور نفسي بيشتغل فى مستشفى دكتور عبد الوهاب .)
عبد الوهاب : ده دكتور رامز اللى هيتابع حالتك
حبيبة : اطلعوا بره كلكوا انا مش مجنونه مش عايزة حد يعالجنى
رامز : ممكن تخرجوا وتسيبونى معاها
حبيبة : وانت كمان اخرج قبلهم
(. خرج عبد الوهاب ووداد .)
رامز : اهدى بس ، محدش هيعالجك غصب عنك ولا هتاخدى ادوية غصب عنك
حبيبة : انا مش مجنونه ولا مُدمنه
رامز : طيب خدى البرشامه دى
حبيبة : ايه دى ؟
رامز : ده المهدأ اللى اانتِ متعودة تاخديه ، دكتور عبد الوهاب قالى انك مخدتيش الجرعه اللى انتِ متعوده تاخديها
حبيبة : وانت هتسبنى اخدها عادى
رامز : عادى جداً
(. حبيبة خدت البرشامه من رامز وحست ان روحها رجعتلها تانى وبدأت تهدأ ورجعت دماغها لورا ومددت .)
رامز : ممكن ندردش مع بعض شوية
حبيبة : ماشى
رامز : انا دكتور رامز ، عندى ٣٠ سنه المفروض اناقش الماجستير قريب
حبيبة : اهلاً وسهلاً
رامز : انا عارف انك فى طب ، انتِ ناويه تتخصصى ايه ؟
حبيبة : هاهاها اتخصص !! هو انا اصلاً هكمل الكلية دى
رامز : ليه كده ؟
حبيبة : عارف انا كنت بطلع التانيه بالكتير اوى على دفعتى وفى سنه رابعه نجحت بالعافيه
رامز : يعني انتِ فى خامسه دلوقتى
حبيبة : بس مروحتش الكليه خالص
رامز : ليه ؟
حبيبة : انا معنديش طاقة اكمل اى حاجة فى حياتى
رامز : طيب ايه الحاجة اللى بتديلك دفعه
حبيبة : فرحة
رامز : نفسك تفرحى يعني ؟
حبيبة بابتسامه : لا فرحة ده اسم ، اسم بنتى وصاحبتى وحبيبتى واختى وكل حاجة
رامز : طيب احكيلي القصة دى بقي ، اثرتى فضولى اعرفها
(. وبدأت حبيبة تحكى لـ دكتور رامز علاقتها بـ رواء ومن ثم علاقتها بـ فرحة وان وسيم خدها ، لما افتكرت بدأت تبكى وقربت تنهار ، رامز ادالها حقنه منومه وراحت فى النوم .)
*_____________________________________________**___________________________*
فى المدافن ....
(. جمال من يوم وفاة رواء بيروح المدفن بتاعها تقريباً كل يوم .)
جمال بدموع لـ رواء >> وحشتيني اوى والله ، رغم انك مكنتيش معايا ولا عارفة انى بحبك بس كنت بشوفك بسمعك بحسك لكن دلوقتى انتِ بعيدة عنى ، عارفة انا تعبان على فراق فرحة اكتر من حبيبة ، دى حتة منك كنت بقدر اخدها فى حضنى والمسها واسمع صوتها انا مكنتش بقدر اعمل كده معاكى بس بقدر اعمله مع فرحة ، الله يسامحك يا وسيم بتاخد مننا كل حاجة بنحبها
(. هنا جه وسيم .)
وسيم : جمال
جمال بارتباك : وسيم ، انا انا ، انا كنت هنا عشان ......
وسيم : انا عارف ، عارف ان رواء كانت اقربلك من حبيبه ، وان انتوا كنتوا اصحاب ، هى كانت حكيالى على علاقة الصداقة والاخوة اللى بتجمعكوا ، وعارف برضه انك حزين على فراقها
جمال : بالظبط كده
وسيم : ربنا يرحمها
جمال : فرحة عامله ايه ؟
وسيم : كويسة الحمد لله
جمال : مش هتجيبها نشوفها
وسيم : قريب ان شاء الله
جمال : طيب عن اذنك انا مروح (ومشي)
وسيم لنفسه >> طول عمرى عارف انك بتحبها وبتتجنبنى وتتجنبها عشان بتحبها ، وعارف قد ايه انت موجوع بس مقدرش اواسيك ، اللى انت بتحبها وتعبان لفراقها دى تبقي مراتى حتى لو ماتت
*_____________________________________________**___________________________*
فى بيت تحسين ....
(. وسيم كان راجع من المدافن فتح باب الشقة ودخل وبعدين وقف مذهول .)
وسيم : ايه ده فى ايه ؟
شادية : ...........................
اشوفكم الحلقة الجاية
ارجو التقييم بـ كومنت
*_____________________________________________**___________________________*
بـ قلمى / آلاء الشريفى
(. لو حد عايز ينقل القصة يراسلنى على رسايل صفحة الفيس بوك .)
www.facebook.com/sh5abyt.bnoota
sh5abytalaa.blogspot.com
ليه كده يا الاء بتعملي فيا كده ليه بس :'(
ردحذفخلي الحلقه تبقي اطول من كده شويه