الحلقة التاسعة عشر
فى بيت تحسين ....
(. وسيم كان راجع من المدافن فتح باب الشقة ودخل وبعدين وقف مذهول .)
وسيم : ايه ده فى ايه ؟
شادية : فى ايه
وسيم : ايه اللى انتِ عماله فى فرحة ده
شاديه : فرحة مُعاقبة ، انا حبستها فى طبق الغسيل
وسيم : ليه !! عملت ايه
شادية : كسرت لعبه من لعبها
وسيم : وهى هتفهم العقاب ده !!
شادية : ايوة يا ابنى هى ما شاء الله ذكيه وبتفهم
وسيم : بتعاقبي طفلة مكملتش سنتين !! ده ربنا قال علموهم لـ سبع واضربوهم لـ عشر
شادية : يا ابنى يا حبيبي ، كل حاجة وليها سنها وانا ربيتك وربيت اخواتك كده
وسيم(بيشيل بنته) : وانا مطلبتش منك تربيها ، انا قولت لحضرتك تاخدى بالك منها لحد ماخلص شغلى
شادية : في ايه يا وسيم هو انا ضربتها بالنار
وسيم لـ فرحة >> معلش يا حبيبة بابا ، بالا نروح بيتنا
شادية : انت بتكلم جد
وسيم : ايوة يا ماما انا هرجع شقتى
شادية : انت اتهبلت ولا جرا لـ عقلك حاجة ، هو انا كنت عملت ايه عشان كل ده
وسيم : ماما انا مش عايز حد يبرق لـ فرحة حتى مش تعقبيها وتزعقيلها
شادية : وبدلعك ده بقي هتتربي ازاى
وسيم : انا حر فى بنتى
شادية : خلاص يا وسيم انا ماليش دعوة بتربية فرحة بس متمشيش
وسيم : معلش يا ماما انا همشي
شادية بزعيق : خلاص انت حر ، روح لخبط نفسك بيها هناك ولا اقولك روح اديها لـ اهل مراتك على اساس انهم لا بيعاقبوا ولا بيربوا
(. دخل وسيم اوضته هو وفرحة ولم حاجتهم ومشى على شقته .)
*_____________________________________________**___________________________*
تانى يوم فى الامارات ....
(. عبد الله قاعد بيشرب قهوة وبيشوف الاخبار .)
حسام : بابا
عبد الله : ايوة يا حسام
حسام : انا اسف
عبد الله : اسف على ايه ؟
حسام : اسف على اللى انا عملته من ساعة ما شوفت شهادات الميلاد ، انا ابن سئ جداً
عبد الله : طيب اقعد خلينا نتكلم شوية
حسام : حاضر (وقعد)
عبد الله : بص يا حسام ، حقك طبعاً تعرف مين هى الست اللى خلفتك وحقك تدور عليها بس مش من حقك تنكر الست اللى تعتب معاك عشرين سنه
حسام : يا بابا انا بس كان قصدى ...........
عبد الله يقاطعه : سيبنى اكمل
حسام : اوكى اتفضل
عبد الله : حقك برضه متصدقش كلامى وتحاول تتأكد منه بس مش من حقك انك عشان غلطة تتعامل معايا انى مش ابوك ، انا من سنتين تقريباً قولتلك انك لو دورت هتتعب اكتر وانت مسمعتش كلامى
حسام : مانا يا بابا اخر حاجة كنت اتوقعها انكوا تخلفونى فى الحرام
عبد الله : وانا يا ابنى لو رجع بيا الزمن مكنتش عملت كده ، بس ربنا بيسامح انت العبد مش هتسامح
حسام : انا اسف يا بابا
عبد الله : حصل خير يا حبيبي ، ها هتجوز فى معادك
حسام : اه ان شاء الله
عبد الله : يالا يا حبيبي ربنا يكملك على خير
حسام : هى روان هتجى تعيش معانا هنا ؟
عبد الله : دى حاجة خاصة بيكم وبـ حياتكم ، عايزين تعيشوا هنا ماشى ، عايز تستقل وتاخد شقة تانيه ماشي برضه المهم تبقوا مستريحين وحياتكوا مستقرة
حسام : ربنا يسهل ان شاء الله
عبد الله : ربنا يسعدك يا حسام ويرزقك الذرية الصالحه
حسام : يارب ان شاء الله
(. هنا موبايل عبد الله رن وكان المتصل وداد ، كنسل عليها .)
عبد الله : دى امك وداد ، لما اكلمها
حسام (وهو بيقوم) : متبقاش تحددلى امي وتكمل الجملة بـ اسمها ، قول امك كفايه وانا هفهم انها ماما وداد لانى ماليش امهات غيرها
(. انبهر عبد الله بـ كلام حسام وفرح جداً انه رجع لـ طبيعته تانى واكتفى بالابتسامه ، قام حسام دخل جوه واتصل عبد الله بـ وداد .)
عبد الله : مالك يا وداد
وداد : انا مخنوقة اوى يا عبد الله ، مخنوقة ومش طايقة نفسي
عبد الله : ليه بس يا حبيبتى مالك
وداد : انا عرفت دلوقتى ليه ربنا حرمنى من الخلفة ، اخيراً عرفت
عبد الله : عرفتى !! طيب ليه
وداد بحرقة : عشان مستاهلش اكون ام ، عشان منفعش اكون ام يا عبد الله
عبد الله : اهدى يا وداد ، انا مش فاهم حاجة
وداد : انا لما قعدت مع نفسي وفكرت ، لقيت ان كل اللى انا عملتوا مع ولادك انى كنت بـ اكلهم واشربهم واذاكرلهم واوديهم للدكتور ، انا معملتش اى حاجة زيادة عن اللى كانت هتعمله الخدامه
عبد الله : انتِ ليه بتقولى كده
وداد : انا معرفش اى حاجة عن الولاد ، من سنه بس عرفت ان جمال بيحب ومتلوع وقلبه محروق ، حبيبة قبل ما تشيل الرحم كانت بتاخد ادوية مسكنه وانا عمرى ماخدت بالى ، حتى لما بدأت تتعالج عمرى ما خدت بالى الا متأخر ، حبيبة وصلت لـ مرحلة الادمان وانا نايمه على ودانى
عبد الله : طيب ممكن تهدى يا حبيبتى شوية
وداد : انا قصرت فى ولادك اوى يا عبد الله
عبد الله : اولاً اسمهم ولادنا ، ثانياً انتِ مقصرتيش ، الابن اللى بيحب او المدمن سواء لـ عقار او لـ مخدر مبيعرفش اهله وبيا حذره جداً عشان ميعرفوش
وداد : كان لازم اركز معاهم اكتر من كده
عبد الله : بفرض انهم ولادى لوحدى وانتِ بس ربتيهم ، فانا احب اقولك انى راضى جداً عن تربيتك لـ اولادى وانا لوحدى مكنتش هربيهم كده
وداد : انت بتصبرنى
عبد الله : انا بقولك الحقيقة ، اللى انتِ حساه دلوقتى ده نتيجه لـ حبك الزايد ليهم ونتيجه برضه لـ ان ضميرك بيدبحك بس بدون داعى
وداد : انا حاسة انى منفعش اكون ام ، انا قصرت اوى معاهم
عبد الله : قوليلي بقى جمال بيحب مين ؟
وداد : رواء الله يرحمها
عبد الله مصدوم : رواء !!
وداد : بيحبها من وهما صغيرين بس هى متعرفش حاجة ، هو مقالهاش ولا قال لحد
عبد الله : امال عرفتى ازاى ؟
وداد : لما رواء توفت هو قالى
عبد الله : ربنا يرحمها ويصبره
وداد : يارب
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة وداد ....
(. يادوب قفلت وداد مع عبد الله والجرس رن .)
وداد : ايه ده وسيم
وسيم : اذيك يا طنط
وداد : الحمد لله ، اتفضل
(. خدت وداد فرحة من وسيم وفضلت تبوس وتحضن فيها .)
وداد : انت هنا من امتى
وسيم : جيب امبارح ، تقريباً فرحة جعانه ، انا عملتلها رضعه بس برضه بتعيط
وداد (وهى بتقوم) : البنت كبرت لازم تاكل حتى لو بتاخد رضعات ، هروح اجبلها اكل ، انت اتغديت ؟
وسيم : مش مهم انا المهم فرحة
وداد : هجهزلك غدا
(. قامت وداد جهزت غدا لـ وسيم واكل لـ فرحة ، قعد وسيم ياكل وقعدت هى تأكل فرحة ، بعد ما خلصوا قامت جابتلهم عصير .)
وداد : ينفع اللى انت عملته ده يا وسيم ، انت حقك تاخد بنتك لكن مش حقك تحرمنا منها
وسيم : انا بس كان قصدى ان تعلق حبيبة الزايد بيها ده ينتهى
وداد : اللى انت عملته ده مكنش يصح ، انت كده غلطت فى حق بنتك وفى حقنا
وسيم : انا عارف بس انتوا اعذرونى ، انا مراتى حبيبتى ماتت ودى الحاجة الوحيدة اللى باقيه منها ، لما حسيت انها بتتعلق بـ حبيبة وحبيبة كذلك خوفت تروح منى
وداد : يالا اللى حصل حصل المهم انكوا كويسين
وسيم : الحمد لله ، امال جمال وحبيبة فين
وداد : جمال نايم
وسيم : وحبيبة ؟
وداد بتنهيدة : حبيبة ربنا يتولاها
وسيم بقلق : مش فاهم !!
وداد : بعد ما خدت فرحة واختفيت حبيبة نفسيتها تعبت جداً ، وكانت بتاخد منومات ومهدئات لحد ما تعبت منهم ومحجوزه حالياً فى المستشفى
وسيم بزعل : ياااه كل ده حصل
وداد : لا دى كمان عندها اكتئاب وازمه نفسية
وسيم : طيب وحضرتك مش معاها ليه
وداد : بيقولوا فى العلاج النفسي مينفعش نفضل معاها حتى الزيارات الدكتور اللى بيحدد معادها
وسيم : يعنى هى فى مصحة نفسيه دلوقتى
وداد : لا فى مستشفى عمها عبد الوهاب
وسيم : انا بقول لو خدنا فرحة وروحنالها ده هيخليها تتحسن
وداد : دى فكرة كويسة جداً
وسيم : طيب يالا نروحلها دلوقتى
وداد : طيب اطلع غير وانا كمان هغير واصحى جمال
وسيم : طيب وفرحة ؟
وداد : هاتلها طقم وبامبرز وانت جاى وانا هلبسها هنا
وسيم : حاضر
(. نزل وسيم شقته عشان يلبس وصحت وداد جمال ولبسوا ونزلوا راحوا على المستشفى .)
*_____________________________________________**___________________________*
فى المستشفى ....
فى جناح حبيبة ......
(. دكتور رامز كان عند حبيبة .)
رامز : ممكن اعرف ليه اصريتي على تأجيل السنه دى
حبيبة : هو انت ليه عايز تعرف كل حاجة
رامز : انا مش قولتلك المفروض ان احنا دلوقتى اصحاب والاصحاب مبيخبوش عن بعض حاجة
حبيبة : هو انا ينفع اطلب منك طلب
رامز : اتفضلي
حبيبة : ممكن تديني موبايلك اعمل مكالمه
رامز : عايز تكلمى مين ؟
حبيبة : مش عايز اقول
رامز : اوكى اتفضلى
(. خدت حبيبة الموبايل من رامز واتصلت على الياس ورامز خرج بره .)
الياس : ايوة مين ؟
حبيبة : انا حبيبة ، ده رقم الدكتور بتاعى
الياس : وحشتيني اوى
حبيبة : الياس انا متصله اقولك على حاجة مهمه
الياس : حاجة ايه ؟
حبيبة : انا بحبك اوى ، بس مينفعش نكمل مع بعض
الياس : ايه اللى بتقوليه ده يا حبيبة
حبيبة : انا اسفة ، بس ده عشان مصلحتك ، انا خلاص قررت انى مش هتجوز خالص
الياس : بس انا بحبك وعايزك وموافق على اى ........
حبيبة تقاطعه : مع السلامه يا الياس
(. وقفلت حبيبة وفضلت تعيط ودخل عليها دكتور رامز .)
رامز : بتعيطي ليه ؟
حبيبة : انا الدنيا ادتنى كل حاجة كان نفسى فيها
رامز : وايه الحاجات اللى كان نفسك فيها
حبيبة : ادخل كلية طب واتفوق فيها ، رواء تعيش وتخلف ، احب راجل جدع ويكون بيحبنى بجد واتجوزه ، فى يوم وليله كل احلامى اتحققت ، دخلت كلية الطب وتفوقت وكنت بطلع التانيه على دفعتى ، رواء عاشت واتجوزت وكانت حامل ، وقابلت الياس اكتر انسان حبنى واستحملتى واتمرمط معايا ، عارف انا ايه اللى بين ايديا دلوقتى
رامز : ايه !!
حبيبة : ولا اى حاجة ، مبقتش قادره اروح الكلية ولو روحت مش هقدر اتفوق فيها زى زمان ، رواء ماتت ، وانا سيبت الياس ولما قولت ربنا عوضنى عن كل حاجة بـ فرحة راحت فرحة منى
رامز : انتِ سيبتى الياس ليه ؟
حبيبة : كده كده احنا هنسيب بعض ، اصل احنا مينفعش نكمل ، انا عجوزه
رامز : عجوزه !!
حبيبة : ماهو لما تبقي مامته عندها رحم وتقدر تخلف وهى فى السن ده وانا لا يبقي انا اللى عجوزه
رامز : تخيلي قبل كده هتعملى ايه لو فرحة فضلت معاكى و لما كبرت اختارت تتجوز واحد بتحبه وسابتك
حبيبة : هبقي مبسوطه اكيد ، اى ام بنفرح لـ فرحة بنتها
رامز : بس هتسيبك لوحدك ، مش هتقرر توقف حياتها عليكي مهما كانت بتحبك ، عارفة مين اللى هيوقف حياته عليكي لحد ما يموت
حبيبة : مين ؟
رامز : الشخص اللى اختارك من بين بنات الكون ، الشخص اللى هيعيش معاكى لحد اخر نفس
حبيبة : بس انا مينفعش اكمل مع الياس انا كده بظلمه
رامز : ومينفعش تلومى الدنيا والزمن انهم بياخدوا منك الحاجات اللى بتحبيها ، انتِ اللى ضيعتي تفوقك فى الكليه بتوهانك فى امور الحياة ، وانتِ برضه اللى ضيعتى الياس
حبيبة بعصبية : و رواء وفرحة !! مين اللى ضيعهم
رامز : رواء ده عمرها ودى ارادة ربنا بس كلنا هنموت اما فرحة فـ انتِ برضه اللى ضيعتيها
حبيبة باستغراب : انا !! انا ازاى
رامز : انتِ اللى حسستى ابوها انه مالوش حق فيها ، لو كنتى اتحكمتى فى اعصابك وقولتيله هى بنتك بس احنا بنربيهالك وكده كده انت هتاخدها كان الوضع اختلف
حبيبة بعصبية : بس هو مالوش حق فيها دى بنتى انا
رامز : مانا عارف انها بنتك وعشان بنتك كنت اضغطى على نفسك
حبيبة بعصبية ودموع : انا تعبت ، تعبت من كل حاجة ، تعبت انى ارضى ده واطبطب على ده و اواسي ده واخد ده على قد عقله واحس بكل الناس ، هاتلى بقي شخص واحد فى حياتى بيحبنى او بيرضيني او بيطبطب عليا او حتى بيحس بيا متلاقيش ، هتلاقى حد حاسس بكسره النفس والقلب اللى انا حساها (بزعيق) حط نفسك مكانى اتحكم عليك بالموت وانت عايش ، اتحكم عليك انك تدفن فى التراب وقلبك لسه بينبض
رامز : بس انتِ لسه عايشة !!
حبيبة : عايشة ليه وعشان ايه وعشان مين ؟ لما يشيلوا حته منى ويبقي عندى ٢٠ سنه ومينفعش اخلف يبقي انا اتدفنت بالحيا
(. حس رامز ان حبيبة بدأت تنهار فطلع حقنه من جيبه وادهالها وبعد ما بدأ مفعولها راحت فى النوم .)
__**__**__**__
(. خرج رامز لقي عبد الوهاب ووداد ووسيم وجمال وفرحة .)
عبد الوهاب : ايه الاخبار يا رامز
رامز : والله يا دكتور الازمه اللى عندها مش سهله بس ان شاء الله تتحسن بسرعه
وسيم : طيب انا جيبت فرحة جايز لما تشوفها تتحسن
رامز : للاسف لا مش هتتحسن ، لازم حبيبة قبل ما تشوف فرحة تكون اتخلصت من حبها المرضى لها وتكون مقتنعه انها مش بنتها وانها ممكن تمشي وتسيبها فى اى وقت
وداد : يعنى مش هينفع تشوف فرحة خالص
رامز : يا افندم مشكله حبيبة مش فى فرحة تحديداً ولا انها ادمنت عقار معين ، هو غياب فرحة فتح الجرح على اخره بس كده كده الجرح كان موجود وبيوجع
وداد : انا مش فاهمه حاجة
رامز : حبيبة جالها ازمه نفسيه واكتئاب بسبب انها شالت الرحم بجانب احساسها بالنقص انها اقل من اى واحده فى سنها وللاسف ده خلاها تكره اى حد بسبب انهم عندهم اللى معندهاش اللى هو الرحم فبدأت تعمل حاجة اسمها فى علم النفس Projection اللى هو الاسقاط ، ودى حيلة دفاعيه بيبعد بيها المريض الشبهه عن نفسه
عبد الوهاب : وايه الشبهه اللى حبيبة بتبعدها عن نفسها
رامز : الكره ، حبيبه فى مرحلة كره لكل اللى حواليها وعشان كده هى شايفه ان هى اللى بتحبهم وهما بيكرهوها
والموضوع مبقاش مجرد حالة نفسيه عندها ، لا ده بقى هوسى او مرضى بمعنى انها بقت بتتخيل ان فى شخص معين من كرهه لها هيأذيها ، هديلك مثال هى شايفه ان وسيم بيكرهها وبيغير منها وبيحقد عليها فقرر يعاقبها بـ انه يحرمها من فرحة
عبد الوهاب : طيب حضرتك شايف انها هتااخد وقت ولا لا
رامز : مقدرش اجزم بحاجة زى كده ، هى حالياً بتعانى من حاجات كتيير وانا مينفعش اعالج كله مره واحده ، يعني مثلاً لاركز فى ادمانها للعقار اوا لاكتئاب
عبد الوهاب : وانت هتبدأ بـ ايه
رامز : انا بدأت بـ الاسهل
عبد الوهاب : مش المفروض العكس
رامز : لا ، لان الحاجات السهله لو ركنتها هتتعقد اما الحاجات المعقده فهى كده كده معقده ، انا حطيت خطه للعلاج وان شاء الله تتحسن بسرعه
كلهم : ان شاء الله
رامز : وانا اسف بلاش تشوفوها اليومين دول ، انا هبلغ دكتور عبد الوهاب لما الزياره تنفع
عبد الوهاب : ان شاء الله
*_____________________________________________**___________________________*
فى بيت وداد ....
وداد بدموع : يا حبيبتى يا بنتى
جمال : ان شاء الله يا ماما هتكون كويسة
وداد : يارتنى فى ايدي حاجة اعملها ومعملتهاش
وسيم : انا اسف يا طنط انا السبب
جمال : متتأسفش يا وسيم ومتحسش بالذنب
وسيم : لا بقي انا مكنش ينفع اخد فرحة وامشى
جمال : الدكتور بنفسه قال ان الموضوع ده مش هو الاساس
وسيم : بس هو اللى كمل عليها
وداد : قصدك اللى خلص عليها
جمال : ماما ، مينفعش الكلام ده ، وانت يا وسيم كبر دماغك دى ارداة ربنا واحنا كلنا اسباب بنفذ ارادة ربنا
وداد(وهى ماشية) : وانا بنتى لو مقامتش من اللى هى فيه ده يا وسيم مش مسمحاك عمرى كله (ودخلت جوه وفرحة معاه)
جمال : فكك يا وسيم من هرى الستات ده ، انت مالكش ذنب
وسيم : انا حاسس بالذنب ناحيه حبيبة اوووى
جمال : ادعيلها تبقي كويسة وتقوم بالسلامه
وسيم : يارب حوش عنها واشفيها
(. قعد وسيم وجمال يتكلموا فى احاديث متفرقة ، بعد شوية خرجت وداد .)
وداد لـ وسيم >> حقك عليا مكنتش اقصد الكلام البايخ اللى قولتهولك
وسيم : متتأسفيش يا طنط
وداد : معلش يا ابنى غصب عنى
وسيم : انا حاسس اوى بحضرتك ، انا برضه اب وعارف
وداد : ربنا يخليلك بنتك ويقوم حبيبة بالسلامه
جماال : يارب ، مش هتعشينا بقي
وداد : اه هدخل اجهز لكم العشا دلوقتى
وسيم : فرحة فين ؟
وداد : نايمه جوه متقلقش
وسيم : هدخل اشوفها
وداد : ماشى
جمال : خدنى معاك ابوسها
*_____________________________________________**___________________________*
بعد عشر ايام فى المستشفى ...
رامز : عامله ايه النهاردة
حبيبة : هو انا هخرج امتى من المستشفى دى
رامز : لما تتحسنى
حبيبة : هو انا مجنونه
رامز : عيب تسألى سؤال زى ده وانتِ دكتورة
حبييبة : اقولك سر
رامز : ياريت
حبيبة : انا مش وحشة ، الناس هما اللى بقوا وحشين اوى
رامز : تقصدى ايه بـ وحشة
حبيبة : مش شريرة يعني
رامز : حبيبتى انتِ خدتى المهدأ ليه
حبيبة : كان بيخليني اشوف فرحة ، كنت ببقي سمعاها وشيفاها حواليا
رامز : وبعد ما يخلص مفعوله
حبيبة : كانت بتمشى
رامز : عمرك شوفتى حد غير فرحة
حبيبة : كنت ساعات بشوف رواء
رامز : انتِ نفسك فى ايه دلوقتى
حبيبة بعد دقيقه تفكير : مش عارفة
رامز : مش عارفة نفسك فى ايه ؟
حبيبة : نفسي فى حاجات كتير
رامز : طيب اختارى اكتر حاجة نفسك فيها
حبيبة بعد تفكير : مش عارفه
رامز : مش عارفه ايه ؟
حبيبة : مش حاسه ان فى حاجة هتفرحنى
رامز : خالص
حبيبة : لا ، انا مش عارفة ايه الحاجة اللى ممكن تفرحنى
رامز : ولا انك تشوفى فرحة ؟
حبيبة : تفرق ايه اشوفها او لا اذا كانت هى هتمشى تانى
رامز : هتمشى فين ؟
حبيبة : مع باباها
رامز : مش جعانه
حبيبة : اه
رامز : هخليهم يجبولك الاكل حالاً وبعدين نكمل كلامنا
(. خرج رامز وراح مكتب دكتور عبد الوهاب .)
عبد الوهاب : ايه الاخبار
رامز : خدنا اول واهم خطوة
عبد الوهاب ؛ ايه هى ؟
رامز : انها بقت مقتنعه ان فرحة مش هتفضل معاها على طول وان وسيم ابوها
عبد الوهاب : طيب تمام اوى ربنا معاك
رامز : على فكرة العقار اللى كانت بتاخده كان بيعملها هلاوس سمعيه وبصريه
عبد الوهاب : يعني كان بيخليها تشوف ناس مش موجودين
رامز : هى قالت انها كانت بتشوف فرحة ورواء
عبد الوهاب : ربنا معاك فى رحلة العلاج دى
رامز : يارب
*_____________________________________________**___________________________*
فى المدافن ....
(. وسيم قاعد على مدفن رواء وبيكلمها .)
وسيم لـ رواء >> دبريني يا رواء ، اعمل ايه !! مش عارف اربى فرحة لوحدى ومش عارف اسيبها عند امى ، امى طيبه وبتحبها بس هى مربيه اولاد اخواتى ومش هتعامل فرحة زى مانا عايز ، نفسي تردى عليا وتقوليلي رأيك اللى طول عمرى باخد بيه ، فرحة كبرت عايزة حد يأكلها ويعلمها تدخل الحمام ويعلمها الكلام والصح من الغلط بس من غيره قسوة ، اجيبلها مربيه ولا اقعد انا بيها ولا اعمل ايه ، طيب هقعد بيها واسيب شغلى !! مين بقي هيصرف علينا !! ... اااااااااه يااااارب حلها من عندك
*_____________________________________________**___________________________*
تانى يوم فى احدى الكافيهات ...
(. اتصل وسيم بـ الياس وطلب منه يقابله .)
وسيم : اذيك يا الياس
الياس : بخير الحمد لله ، انت عامل ايه وفرحة اخبارها ايه
وسيم : احنا كويسين الحمد لله ، انا اسف انى جبتك كده بس فى موضوع مهم لازم نتكلم فيه
الياس : موضوع ايه خير ؟
وسيم : اتمنى تفهمنى ومتستعجلش فى قرارك
الياس : خير يا باشمهندش قلقتنى
وسيم : .........................
اشوفكم الحلقة الجاية
ارجو التقييم بـ كومنت
*_____________________________________________**___________________________*
بـ قلمى / آلاء الشريفى
(. لو حد عايز ينقل القصة يراسلنى على رسايل صفحة الفيس بوك .)
www.facebook.com/sh5abyt.bnoota
sh5abytalaa.blogspot.com
0 التعليقات :
إرسال تعليق